ฉันอยู่คนเดียวกับแม่
ในอพาร์ตเมนต์เก่าแก่มาก
ถนนซาราซาเต
ฉันมีเพื่อนเป็นเพื่อนร่วมทาง
เต่าตัวหนึ่ง, นกแคนารีสองตัว
และแมวตัวหนึ่ง

เพื่อให้แม่ได้พักผ่อน
บ่อยครั้ง, ฉันจะไปตลาด
และทำอาหาร
ฉันจัดระเบียบ, ฉันล้าง, ฉันเช็ด
บางครั้ง, ฉันก็เย็บผ้า
ด้วยเครื่องเย็บผ้า

งานไม่ทำให้ฉันกลัว
ฉันเป็นนักตกแต่งบ้านเล็กน้อย
และเป็นนักออกแบบเล็กน้อย

แต่อาชีพจริงของฉันคือในเวลากลางคืน
ที่ฉันทำงานในชุดปลอมตัว
ฉันเป็นศิลปิน
ฉันมีการแสดงที่พิเศษมาก
ที่จบลงด้วยการเปลือยกายอย่างสมบูรณ์
หลังจากการถอดเสื้อผ้า

และในห้อง, ฉันเห็นว่า
ผู้ชายไม่เชื่อสายตาของตัวเอง
ฉันเป็นเกย์, อย่างที่พวกเขาพูด

ประมาณสามโมงเช้า
เราไปกินข้าวกับเพื่อนๆ
ของทุกเพศ
ในบาร์ยาสูบที่ไม่เจาะจง
และที่นั่น, เราสนุกสนานกันอย่างเต็มที่
และไม่มีข้อจำกัด

เราพูดความจริง
เกี่ยวกับคนที่เราไม่ชอบ
เราตำหนิพวกเขา
แต่เราทำมันด้วยอารมณ์ขัน
ห่อหุ้มด้วยเล่ห์เหลี่ยม
ที่เต็มไปด้วยกรด

เราพบกับคนที่ตกค้าง
ที่เพื่อทำให้โต๊ะของพวกเขาประทับใจ
เดินและโยกย้าย
เลียนแบบสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นเรา
และพวกเขา, คนบ้านั้น
ปกคลุมด้วยความไร้สาระ

มันแสดงออกและพูดดัง
มันเล่นเป็นดีว่า, เทเนอร์
ของความโง่เขลา
ฉัน, การเยาะเย้ย, การล้อเลียน
ทำให้ฉันเย็นชาเพราะมันเป็นความจริง
ฉันเป็นเกย์, อย่างที่พวกเขาพูด

ในเวลาที่วันใหม่เริ่มต้น
ฉันกลับไปพบกับส่วนแบ่งของฉัน
ของความโดดเดี่ยว

ฉันถอดขนตาและผมของฉัน
เหมือนตัวตลกที่น่าสงสารและเศร้าหมอง
จากความเหนื่อยหน่าย
ฉันนอนลงแต่ไม่หลับ
ฉันคิดถึงความรักที่ไม่มีความสุขของฉัน
ที่ไร้ค่าเหลือเกิน

ถึงเด็กชายที่สวยเหมือนเทพเจ้า
ที่ไม่ต้องทำอะไรเลย, ได้จุดไฟ
ในความทรงจำของฉัน
ปากของฉันไม่กล้าเลย
ที่จะบอกเขาความลับอันหวานของฉัน
ดราม่าอันอ่อนโยนของฉัน

เพราะวัตถุของความทุกข์ทรมานทั้งหมดของฉัน
ใช้เวลาส่วนใหญ่
บนเตียงของผู้หญิง
ไม่มีใครมีสิทธิ์จริงๆ
ที่จะตำหนิฉัน, ตัดสินฉัน
และฉันขอชี้แจง

ว่ามันเป็นธรรมชาติที่
เป็นผู้รับผิดชอบเพียงผู้เดียวถ้า
ฉันเป็นผู้ชาย, โอ้
อย่างที่พวกเขาพูด

VIEW ORIGINAL LYRICS