วันนี้ฉันอยากจะตัดสินใจว่าไม่มีความทรงจำอีกต่อไป
ไม่มีอะไรหนักหนาที่จะขัดขวางฉันจากการเดินต่อไปอย่างอิสระ
วันนี้ฉันมองย้อนกลับไปและอยากเห็นผืนผ้าใบที่ไม่มีรอย
แต่กลับกลายเป็นว่าไร้ประโยชน์เพราะในที่สุดฉันก็เข้าใจ

ว่าคุณทิ้งรอยมือของคุณไว้บนตัวฉัน
เหมือนคนที่ทิ้งรอยไว้บนปูนสด
และเวลาผ่านไปมันยังคงอยู่
คนผ่านไปมันยังคงอยู่
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน
ว่าคุณทิ้งชื่อของคุณไว้บนตัวฉัน
เหมือนคนที่แอบเซ็นชื่อบนปูนสด
และฉันที่ไม่รู้ตัว
ไม่อยากเห็นว่ามันอยู่ที่นั่น
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน

เมื่อมองไปที่ขอบฟ้าฉันเห็นได้ชัดเจน
ว่ามีชีวิตมากมายที่ฉันอยากจะใช้ชีวิตอย่างอิสระ
ฉันคิดว่าฉันได้ตัดสินใจในกรณีของคุณแล้ว, โอ้ โอ้
แต่ในที่สุดฉันต้องยอมรับ

ว่าคุณทิ้งรอยมือของคุณไว้บนตัวฉัน
เหมือนคนที่ทิ้งรอยไว้บนปูนสด
และเวลาผ่านไปมันยังคงอยู่
คนผ่านไปมันยังคงอยู่
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน
ว่าคุณทิ้งชื่อของคุณไว้บนตัวฉัน
เหมือนคนที่แอบเซ็นชื่อบนปูนสด
และฉันที่ไม่รู้ตัว
ไม่อยากเห็นว่ามันอยู่ที่นั่น
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน

ฉันต้องทำความสงบกับภาพของคุณเพื่อที่จะเดินหน้าต่อไปได้
หรืออย่างน้อยก็เข้าใจว่าคุณกลายเป็นสิ่งที่ลบไม่ออก
ว่าคุณจะอยู่กับฉันในทุกก้าวเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของสัมภาระทั้งหมดของฉัน
ยิ่งฉันยอมรับเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งง่ายที่จะพูด

ว่าคุณทิ้งรอยมือของคุณไว้บนตัวฉัน
เหมือนคนที่ทิ้งรอยไว้บนปูนสด
และเวลาผ่านไปมันยังคงอยู่
คนผ่านไปมันยังคงอยู่
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน
ว่าคุณทิ้งชื่อของคุณไว้บนตัวฉัน
เหมือนคนที่แอบเซ็นชื่อบนปูนสด
และฉันที่ไม่รู้ตัว
ไม่อยากเห็นว่ามันอยู่ที่นั่น
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน

และเวลาผ่านไปมันยังคงอยู่
คนผ่านไปมันยังคงอยู่
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน
และฉันที่ไม่รู้ตัว
ไม่อยากเห็นว่ามันอยู่ที่นั่น
อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำของความรู้สึกของฉัน

VIEW ORIGINAL LYRICS