„เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้ยินเพลงเก่าๆ ของวง Beatles ทางวิทยุอีกครั้ง
'When I'm 64'
และฉันก็จินตนาการถึงวันที่จะเป็นอย่างไร
เมื่อพวกผู้ชายบนเวทีนี้แก่เกินไปที่จะเล่นดนตรี
และเรานั่งอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะด้วยกันเมื่ออายุหกสิบสี่
และคิดถึงคอนเสิร์ตที่สวยงามมากมายและผู้ชมของเรา
และฉันก็ไม่ได้คิดว่าการแก่ตัวจะเลวร้ายขนาดนั้น
แต่เมื่อมองดูคนที่แก่ในวันนี้
เราต้องรู้สึกสงสาร เพราะพวกเขาเหงามาก
มันไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น เราก็จะมีวันหนึ่งที่อายุเท่านั้น
และเราจะดีใจถ้ามีคนบางคนที่ดูแลเรา
เมื่อพวกเขาได้ยินแทงโก้นี้”

เธอนั่งอยู่บนโซฟาเก่าของเธอ
จากยุคเศรษฐกิจมหัศจรรย์
การ์ดอวยพรสองใบบนโต๊ะ
ดัลลัสจบไปนานแล้ว
“สุขสันต์วันเกิดครบรอบหกสิบเอ็ดปี
รักคุณย่า ลาก่อน แล้วเจอกันใหม่”
ลูกๆ โตแล้วและออกจากบ้าน
อพาร์ตเมนต์มักจะเย็น

เธอมักจะมีอะไรทำเสมอ
เธอแบ่งงานบ้าน
และทุกเย็นเธอปิดทุกอย่าง
และเปิดทีวี
มันไม่ได้เป็นอย่างนี้เสมอไป
เพิ่งเป็นตั้งแต่เธออยู่คนเดียว
ตั้งแต่สามีของเธอเสียชีวิต
ที่เธอคิดถึงด้วยน้ำตา

เธอชอบเต้นรำกับเขามาก
และบางครั้งเมื่อมันเจ็บปวดเกินไป
เธอเปิดแผ่นเสียงโปรดเก่าของเธอ
และเต้นรำเพื่อตัวเอง

เมื่อเธอได้ยินแทงโก้นี้
เธอลืมเวลา
ชีวิตที่เธอมีอยู่ตอนนี้ห่างไกลมาก
เหมือนดาวที่ดับไปนานแล้ว

เมื่อเธอได้ยินแทงโก้นี้
เธอลืมเวลา
ชีวิตที่เธอมีอยู่ตอนนี้ห่างไกลมาก
เหมือนดาวที่ดับไปนานแล้ว

ถูกขับไล่ออกจากบ้านเกิด
หลังจากสงครามใหญ่ของฮิตเลอร์
เธอจ่ายราคาแพง
เพื่อความฝันของเยอรมันในการชนะ
จากนั้นการสร้างใหม่ที่ยาวนานและยากลำบาก
เพื่อความสุขเล็กๆ น้อยๆ
บ้านที่รอคอยมานาน
และลูกๆ เพื่อสาธารณรัฐ

พวกเขาควรจะมีชีวิตที่ดีกว่าในภายหลัง
ดังนั้นเธอจึงทำงานหนัก
ดังนั้นเธอมักจะมีเวลาน้อยเกินไป
สำหรับตัวเองและสามีของเธอ
ทั้งชีวิตอยู่ด้วยกัน
ทนทุกข์ ทำงานหนัก อดออม
ตอนนี้ควรจะมีเวลามากขึ้น
แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว

เธอชอบเต้นรำกับเขามาก
และบางครั้งเมื่อมันเจ็บปวดเกินไป
เธอเปิดแผ่นเสียงโปรดเก่าของเธอ
และเต้นรำเพื่อตัวเอง

เมื่อเธอได้ยินแทงโก้นี้
เธอลืมเวลา
ชีวิตที่เธอมีอยู่ตอนนี้ห่างไกลมาก
เหมือนดาวที่ดับไปนานแล้ว

เมื่อเธอได้ยินแทงโก้นี้
เธอลืมเวลา
ชีวิตที่เธอมีอยู่ตอนนี้ห่างไกลมาก
เหมือนดาวที่ดับไปนานแล้ว

เมื่อเธอได้ยินแทงโก้นี้
เธอลืมเวลา

“ขอบคุณ”

VIEW ORIGINAL LYRICS