พวกเรามีหกหรือเจ็ดคนที่ฝันอยากจะฝันในวัยสิบเจ็ดปี
ทุกอย่างดูไกลเกินเอื้อม ไม่มีอินเทอร์เน็ต
ดานอน, ในยางจักรยานเพื่อแกล้งทำเป็นโมบิเลต
ที่บ้านของนัลเดต, อลันกับรถโรลิมันเป็นเจ็ต
ไม่มีเซเว่นลิสต์, แบล็คลิสต์เพื่อเล่นฟลิปเปอร์
ไปเก็บกระป๋อง, ไม่มีอะไรแต่มี
มากกว่าคนที่คิดว่ามี
ฉันมีเพื่อนของฉันก็เพียงพอแล้ว
สำหรับงานเลี้ยงหรืองานทะเลาะ, พวกเรา, ออกไปข้างหน้า
เมื่อฉันนึกถึงพวกเราและปล่อยให้ตัวเองรู้สึก
ฉันรู้สึกอยากร้องไห้มากจนอยากยิ้ม
และถ้าฉันล้มที่นี่ฉันรู้ดีว่ามีใครบางคนกำลังมา
ฉันเสียใจเพียงแค่เวลาที่ฉันไม่ได้อยู่ที่นั่น
และถ้าแฟชั่นตอนนี้คือการโอ้อวด ปล่อยให้ฉัน
แทนที่จะพูดชื่อรถ ฉันพูดชื่อเพื่อน

เฮ้ พี่ชาย บอกฉันทีว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง, ความคิดถึงยังคงจะฆ่าฉัน
ความคิดถึงยังคงจะฆ่าฉัน, จำได้ไหมเมื่อทุกอย่างง่าย
พวกเราคิดว่ามันยากแต่ก็ดีมาก

เวลาที่ไม่หวนกลับมาอีก
เวลาที่ไม่หวนกลับมาอีก

เพื่อนคือหนึ่งในล้าน
เข็มในกองฟางที่ตกลงในมือของคุณ
น้ำเพิ่มในถั่ว, ความเศร้าโดยไม่มีเหตุผล
การแบ่งปันขนมปัง, การรับศีลครั้งแรกและครั้งสุดท้าย
เพื่อนคือความสุขของเรา
ความคิดถึงในอนาคต, ความทรงจำที่ชัดเจน
บาร์บีคิวบนดาดฟ้า, คืนที่หนาวเย็น
การรอรถบัส, พระอาทิตย์ที่นำวันใหม่
เพื่อนคือรถที่สตาร์ทด้วยการเข็น
ชิ้นส่วนของอาหารว่าง, เพื่อนร่วมคิวที่ธนาคาร
คำแนะนำที่ช่วยชีวิต, หัวเราะกับเรื่องไร้สาระ
เช้าวันจันทร์และคืนวันศุกร์
เพื่อนคือความกล้าที่เผชิญหน้ากับความกลัวของเรา
เพื่อนคือที่เก็บความลับทั้งหมด
และถ้านับนิ้วว่ามีเพื่อนกี่คน
ถ้าเต็มมือหนึ่งคุณก็ถือว่าดีมากแล้ว, มาเถอะ!

เฮ้ พี่ชาย บอกฉันทีว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง, (บอกฉันที, บอกฉันทีว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง)
ความคิดถึงยังคงจะฆ่าฉัน, ความคิดถึงยังคงจะฆ่าฉัน
ใช่, จำได้ไหมเมื่อทุกอย่างง่าย พวกเราคิดว่ามันยาก
แต่มันก็ดีมาก (ดีมาก, ดีมาก, ดีมาก)
เวลาที่ไม่หวนกลับมาอีก
เวลาที่ไม่หวนกลับมาอีก

VIEW ORIGINAL LYRICS