เศษกระดาษ ลอยหายไปในทะเล
ลมพัดพาไปตามทางที่ไม่แน่นอน
เมื่อวานช่างขาวสะอาด
อนาคตช่างเศร้า
เต็มไปด้วยคำถามที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ใครควบคุมลม
ใครทำให้ใบไม้ร่วง
จากต้นปาล์มที่ร้องไห้เหล่านั้น

ใครควบคุมเวลา
ที่สูญเสียไปอย่างเดียวดาย
ใครถักทอเครือข่ายที่ทำให้พวกเขาหายใจไม่ออก

ฉันจะล่องเรือผ่านความเจ็บปวด
เรือที่ไม่มีหางเสือ
นำพาความทรงจำของชีวิตที่ทิ้งไว้
ท้องฟ้าสีเขียวและเทา
หิมะสีงาช้าง
ตกลงบนความฝัน
ที่ครั้งหนึ่งเคยมีชีวิต

แต่ใครควบคุมลม
ใครทำให้ใบไม้ร่วง
จากต้นปาล์มที่ร้องไห้เหล่านั้น

ใครควบคุมเวลา
ที่สูญเสียไปอย่างเดียวดาย
ใครถักทอเครือข่ายที่ทำให้พวกเขาหายใจไม่ออก

VIEW ORIGINAL LYRICS