นั่งอยู่บนม้านั่งของบาร์เก่าแก่นั้น
ฉันเชิญคุณเต้นอย่างเขินๆ
และคุณ ยิ้มรับคำเชิญของฉัน
เราเต้นบาชาต้า, เมเรงเก้ และโบเลโร
พูดเบาๆ ร่างกายชนกัน
และแบบนั้นแหละ คิวปิดยิงฉัน
งานเลิก ทุกคนกลับบ้าน
ฉันกลับไปพร้อมกับภาพหน้าคุณติดอยู่ในจิตวิญญาณ
และแม้จะไม่ค่อยรู้จักคุณ ฉันเริ่มคิดถึงคุณแล้ว

ดูเหมือนว่าฉัน ชินกับคุณในหนึ่งวัน
ที่ฉันคิดถึงคุณ
เหมือนว่ารู้จักคุณมาหลายปี
ดูเหมือนว่าฉัน
ในการเต้นรำครั้งเดียว ฉันได้มอบชีวิตให้คุณ
ดูเหมือนว่าความรู้สึกชนะกฎที่มีอยู่
ชนะกฎที่มีอยู่

และเราเต้นบาชาต้า, เมเรงเก้, โบเลโร
พูดเบาๆ ร่างกายชนกัน
และแบบนั้นแหละ คิวปิดยิงฉัน
งานเลิก ทุกคนกลับบ้าน
ฉันกลับไปพร้อมกับภาพหน้าคุณติดอยู่ในจิตวิญญาณ
และแม้จะไม่ค่อยรู้จักคุณ ฉันเริ่มคิดถึงคุณแล้ว

ดูเหมือนว่าฉัน ชินกับคุณในหนึ่งวัน
ที่ฉันคิดถึงคุณ
เหมือนว่ารู้จักคุณมาหลายปี
ดูเหมือนว่าฉัน
ในการเต้นรำครั้งเดียว ฉันได้มอบชีวิตให้คุณ
ดูเหมือนว่าความรู้สึกชนะกฎที่มีอยู่
ดูเหมือนว่าฉัน ชินกับคุณในหนึ่งวัน
ที่ฉันคิดถึงคุณ
เหมือนว่ารู้จักคุณมาหลายปี
ดูเหมือนว่าฉัน
ในการเต้นรำครั้งเดียว ฉันได้มอบชีวิตให้คุณ
ดูเหมือนว่าความรู้สึกชนะกฎที่มีอยู่
ชนะกฎที่มีอยู่

VIEW ORIGINAL LYRICS