มีเวลาสำหรับการจูบที่หวังไว้ ปรารถนาไว้
ท่ามกลางแถวของชั้นเรียนปีแรก บี
แว่นตาใหญ่ๆ เดิมๆ หนาเกินไปหน่อย
เพื่อให้ถูกใจใครสักคนแบบนั้น
ในชั่วโมงเรียนภาษา
มองเธอคิด
กับคำถามหลอกของครู
อย่าตกหลุมพรางนะ ที่รัก ไม่

มีเวลาสำหรับการถอนหายใจครั้งแรก ตึงเครียดและไม่มั่นใจ
จนกระทั่งความอายหายไป
ด้วยการเคลื่อนไหวที่สอดคล้องกัน ด้วยท่าทางช้าๆ
ที่รู้จักแค่ในทฤษฎี
เหมือนในนิทาน
ขึ้นไปถึงบนเมฆ
เชื่อว่าช่วงเวลานั้นจะคงอยู่
จากนั้นไปจนถึงนิรันดร์

เส้นทางแปลกๆ
ของแต่ละคน
ที่แม้แต่หนังสือใหญ่หรือภาพยนตร์ใหญ่
ก็ไม่สามารถบรรยายได้
เพราะมันซับซ้อน
และคาดเดาไม่ได้
เพราะในวินาทีเดียวทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้
ไม่มีอะไรคงเดิม

มีเวลาสำหรับความเงียบ-ยอมรับ หนาแน่นและมั่นคง
ของคนที่ไม่มีเรื่องจะพูดอีกแล้ว
ประโยคที่เคยพูดแล้ว ฟังซ้ำแล้วในพันตอน
ของละครน้ำเน่าทางทีวี
อาจเป็นความเคยชิน
อาจเป็นเพราะดูเหมือนไร้ประโยชน์
พยายามมากมายและสุดท้ายก็เป็นแค่นี้
สำหรับทุกคนก็เป็นแค่นี้

เส้นทางแปลกๆ
ของแต่ละคน
ที่แม้แต่หนังสือใหญ่หรือภาพยนตร์ใหญ่
ก็ไม่สามารถบรรยายได้
เพราะมันซับซ้อน
และคาดเดาไม่ได้
เพราะในวินาทีเดียวทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้
ไม่มีอะไรคงเดิม

มีเวลาสำหรับบางสิ่งบนใบหน้า เช่น รอยยิ้ม
ที่เมื่อวานไม่มีและวันนี้มี
ดูเหมือนห่างไกลและไกลออกไป หายไปตลอดกาล
แต่กลับมาอีกครั้งกับเธอ
กับเธอที่ทำให้หัวใจเต้น
ที่ทำให้ชีวิตมีชีวิต
เวลาสำหรับทุกเวลาที่จะมาถึง
ในเวลาที่จะมาถึง

เส้นทางแปลกๆ
ของแต่ละคน
ที่แม้แต่หนังสือใหญ่หรือภาพยนตร์ใหญ่
ก็ไม่สามารถบรรยายได้
เพราะมันซับซ้อน
และคาดเดาไม่ได้
เพราะในวินาทีเดียวทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้
ไม่มีอะไรคงเดิม

VIEW ORIGINAL LYRICS