เธอที่ตอนนี้ไม่กลัว
เพิกเฉยต่อเสียงเพลงนั้นที่หลอกลวง
ที่บุกเข้ามาในจิตใจ และไม่ว่าคุณจะพยายามแค่ไหน
ตอนนี้คุณก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว

แต่ถ้าคุณผ่อนคลายและปล่อยใบหน้าของคุณ
ให้หลับยาว
โอ้ พิซโซมุนโนของฉัน มองดูคลื่นที่เยาะเย้ยนั้น
ที่จมความรักที่ไร้การป้องกันของคุณ
ฉันจะซื่อสัตย์ต่อคุณตลอดชีวิต
และถ้าร้อยปีไม่พอ ก็จะรออีกหลายร้อยปี
เพื่อให้คุณบรรเทาการหลอกลวงของนางเงือกของคุณ

คริสตัลดาสวยงาม และเขาจากที่ไกล
ยังสามารถมองเห็นเธอได้เช่นนั้น
ด้วยมือที่ยื่นออกไป
และบางทีน้ำตาที่ไหลลงในสายลม

มันเป็นเพียงชั่วขณะหนึ่ง
แล้วเขาก็หายไปในทะเลลึก
และเธอร้องเพลงในบ้าน โดยไม่สงสัยเลย
ว่าในขณะนั้นการแก้แค้นและความโศกเศร้าของพวกเขา

เพราะน่าสงสาร พวกเขามีในใจแล้ว
กล้ามเนื้อที่ตึงของชาวประมงที่หล่อเหลา
และเมื่อเขาปฏิเสธอีกครั้ง
วันหนึ่งเขาถูกลงโทษ

แต่ฉันจะรอคุณ
ฉันจะรอคุณ
แม้จะเป็นร้อยปีก็จะรอ
แม้จะเป็นร้อยปีก็จะรอ

และแล้วจากทะเลพวกเขาขึ้นมาพร้อมกับชายหาดของเวียสเต
นางเงือกร้ายกาจ บางคนเห็นพวกเขา
พาคริสตัลดาลงไปในก้นทะเลด้วยโซ่
และเมื่อเสียงกรีดร้องถึงท้องฟ้า
เขาก็เสียสติจริงๆ พยายามจะช่วยเธอ
เพราะเธอไม่อยู่แล้ว และความโกรธที่บ้าคลั่งนั้นหยุดเขาตลอดไป

และตั้งแต่นั้นมาผู้คนก็ชื่นชมเขา
ยักษ์หินปูนสีขาวที่ยังคงรอคอยความรักที่ถูกลักพาตัวไป
และไม่เคยกลับมาอีกเลย

แต่ฉันจะรอคุณ
แม้จะเป็นร้อยปีก็จะรอ
แม้จะเป็นร้อยปีก็จะรอ
แม้จะเป็นร้อยปีก็จะรอ

ฉันจะรอคุณ
แม้จะเป็นร้อยปี
ว่ากันว่าตอนนี้และไม่ใช่ตำนาน
ในรุ่งอรุณของเดือนสิงหาคม คริสตัลดาที่สวยงาม
จะขึ้นมาจากคลื่นเพื่อมีชีวิตอีกครั้ง
เรื่องราวที่น่าทึ่ง

VIEW ORIGINAL LYRICS