ฉันอยู่คนเดียว
กับคำถามที่ไม่มีคำตอบ
กับคำถามที่ฉันคิดขึ้นมาในความฝัน
กับคำถามว่า "ทำไมเธอไม่อยู่ที่นี่?"
ทำไมเธอไม่กลับมา?
ทำไมฉันถึงเหงาอย่างนี้?
กับเปียโนที่ปลอบใจฉัน
กับสิ่งที่เราไม่ได้เรียนรู้ในโรงเรียน
กับคำถามว่า "ทำไมเธอไม่อยู่ที่นี่?"
ทำไมเธอไม่กลับมา?

แต่ฉันยังคงมีในหัว
คำพูดสุดท้ายที่เธอบอกฉัน
เสมอ, ฉันค้นหาความหมาย
ทำซ้ำภาพยนตร์นั้นไม่รู้จบ
เสมอ, ฉันรู้สึกว่าหัวใจฉันร้องเรียกชื่อเธอในคืน
มันจบแล้ว

ฉันคิดถึงเธอ, แม้จะโกรธ
ฉันหายใจไม่ออก
ฉันอยากจะทำลายทุกอย่าง
และความคิดถึงที่ผ่านเข้ามาในเนื้อหนังของฉัน
ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว
ฉันปล่อยให้ความทรงจำของเธอทำลายฉัน

สุดท้ายอยู่คนเดียว
กับความคิดถึงเธอที่กัดกร่อนฉัน
กับความรู้สึกของฉันเหมือนฟองน้ำ
กับคำถามว่า "ทำไมเธอไม่อยู่ที่นี่?"
ทำไมเธอไม่กลับมา, ทำไม?
แต่ทำไมอยู่คนเดียว
กับเรื่องราวที่ทำให้ฉันบ้า
กับคำพูดเดิมๆ
กับคำถามว่า "ทำไมเธอไม่อยู่ที่นี่?"
ทำไมเธอไม่กลับมา?

แต่ฉันยังคงมีในหัว
คำพูดสุดท้ายที่เธอบอกฉัน
เสมอ, ฉันค้นหาความหมาย
ทำซ้ำภาพยนตร์นั้นไม่รู้จบ
เสมอ, ฉันรู้สึกว่าหัวใจฉันร้องเรียกชื่อเธอในคืน
มันจบแล้ว

ฉันคิดถึงเธอ, แม้จะโกรธ
ฉันหายใจไม่ออก
ฉันอยากจะทำลายทุกอย่าง
และความคิดถึงที่ผ่านเข้ามาในเนื้อหนังของฉัน
ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว
ฉันปล่อยให้ความทรงจำของเธอทำลายฉัน

มันเป็นอย่างนี้
ฉันต้องอยู่กับรูในหัว
ฉันไม่เข้าใจ, ความทรงจำ
มันผสมกัน, มันโง่เกินไป
ฉันสงสัยว่าเธอเห็นอะไร
ถ้าเธอมองฉันผ่านหน้าต่าง
ตอบฉัน, ตอบฉัน

มันเป็นอย่างนี้, ฉันยึดติดกับความทรงจำ, กับอดีต
ฉันเห็นเธอยิ้มให้ฉันเหมือนตอนที่เป็นฤดูร้อน
ฉันจำไม่ได้
ฉันลืมบางส่วนของเธอ

ฉันคิดถึงเธอ
ฉันหายใจไม่ออก
และความคิดถึงนี้
ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว
ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว, ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว, ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว

VIEW ORIGINAL LYRICS