ความอ่อนโยน ความคิดถึง
ความเสียใจ บทกวี
มีหลายสิ่งที่เธอเป็นในคืนนี้
ที่เธออยู่ไกลและไม่คิดถึงฉันอีกแล้ว
ฉันป่วยแล้ว
แต่ฉันไม่สนใจที่จะหายดี รู้ไหม
มันเป็นความเจ็บปวดที่สูงส่งที่สุด
ที่ทำให้ฉันทรมาน

เสมอ เสมอ
เกือบจนกลายเป็นไม่มีอะไร
หลอกตัวเองว่าฉันเลือกได้
คำพูดของฉากหนึ่งที่
มันเหมือนเดิมเสมอ
เสมอ เสมอ
เกือบจนกลายเป็นไม่มีอะไร
แค่ความรักถ้าความรักคือ
ความมืดนี้ที่ไม่เคยชิน
แสงนี้ในจิตวิญญาณ
ที่ไม่มีใครเข้าใจได้
นอกจากเธอ
นอกจากเธอ

ฉันเขียนถึงเธอจากห้องหนึ่ง
ในความมืดครึ่งหนึ่ง
จากที่นี่ฉันสามารถซึ้งใจได้โดยไม่ให้โลกเห็น
ที่ฉันรู้สึกแปลกแยกจากมันอย่างลึกซึ้ง
ความยิ่งใหญ่และสิ่งตรงข้าม
เป็นสถานที่ในหัวใจของฉัน
และตอนนี้เธอคือทะเลนั้น
ที่ฉันปล่อยให้พัดพาฉันไป, ไม่ ไม่

เสมอ เสมอ
เกือบจนกลายเป็นไม่มีอะไร
แค่ความรักถ้าความรักคือ
ความมืดนี้ที่ไม่เคยชิน
แสงนี้ในจิตวิญญาณ
ที่ยังคงส่องแสงเสมอ เสมอ
จนทำให้ฉันกลายเป็นไม่มีอะไร
และจนทำให้ฉันกลายเป็นไม่มีอะไร

แสงนี้ในจิตวิญญาณ
ที่ไม่มีใครเข้าใจได้
นอกจาก
นอกจากเธอ
นอกจากเธอ

VIEW ORIGINAL LYRICS