มันมืดแล้ว
เมื่อฉันเดินกลับบ้านผ่านถนนชานเมือง
มีร้านเหล้าอยู่ที่นั่น
แสงไฟยังส่องลงบนทางเท้า
ฉันมีเวลาและรู้สึกหนาว จึงเข้าไปข้างใน
มีผู้ชายนั่งอยู่ที่นั่น
ดวงตาสีน้ำตาลและผมสีดำ
และจากตู้เพลงมีเสียงเพลงดังขึ้น
เพลงที่แปลกและมาจากทางใต้
เมื่อพวกเขาเห็นฉัน
มีคนหนึ่งลุกขึ้นและเชิญฉัน
ไวน์กรีกนั้น
เหมือนกับเลือดของแผ่นดิน
มา, รินให้ตัวเอง
และเมื่อฉันเศร้า
มันเป็นเพราะ
ฉันฝันถึงบ้านเสมอ
คุณต้องให้อภัย
ไวน์กรีก
และเพลงเก่าๆ ที่คุ้นเคย
รินอีกครั้ง
เพราะฉันรู้สึกถึงความโหยหา
อีกครั้ง ในเมืองนี้
ฉันจะเป็นเพียงคนแปลกหน้าเสมอ และโดดเดี่ยว
แล้วพวกเขาก็เล่าให้ฉันฟังถึงเนินเขาเขียว ทะเล และลม
ถึงบ้านเก่าและหญิงสาวที่อยู่คนเดียว
และถึงเด็กที่ไม่เคยเห็นพ่อของเขา
พวกเขาพูดซ้ำๆ ว่า
สักวันหนึ่งจะกลับไป
และเงินที่เก็บไว้พอ
ที่บ้านเพื่อความสุขเล็กๆ
และไม่นานก็ไม่มีใครคิดถึง
ว่าที่นี่เป็นอย่างไร
ไวน์กรีกนั้น
เหมือนกับเลือดของแผ่นดิน
มา, รินให้ตัวเอง
และเมื่อฉันเศร้า
มันเป็นเพราะ
ฉันฝันถึงบ้านเสมอ
คุณต้องให้อภัย
ไวน์กรีก
และเพลงเก่าๆ ที่คุ้นเคย
รินอีกครั้ง
เพราะฉันรู้สึกถึงความโหยหา
อีกครั้ง ในเมืองนี้
ฉันจะเป็นเพียงคนแปลกหน้าเสมอ และโดดเดี่ยว

VIEW ORIGINAL LYRICS