เด็กๆ ในสวนสาธารณะ, เด็กๆ บนชายหาด
ลมคุกคามปราสาททรายที่ฉันปั้นด้วยนิ้ว
เวลาไม่เว้นแม้แต่คนเดียว, โอ้
ปีผ่านไป, เสียงสะท้อนหลุดหายไปบนดูนดูพีลา

ตามแต่ละฤดูกาล, ตู้ถ่ายรูป
ฉันยอมจำนนต่อแสงสว่างในอดีต
ตามแต่ละฤดูกาล, การตัดสินใจ, ฉันยอมจำนน

เมื่อความทรงจำมาเกี่ยวข้อง, น้ำตาก็ไหลมา
และเสียงร้องของเงือกทำให้ฉันกลับไปสู่ฤดูหนาว
โอ้, ความเศร้าโศกทารุณ, ความกลมกลืนที่บอบบาง, ความเหงาอันเปี่ยมด้วยความปิติ

ตา-ดาดา-ดัน, ตา-ดาดา-ดา
ตา-ดาดา-ดัน, ตา-ดาดา-ดา

มีมุขตลกกี่ครั้ง, มีการเล่นแผลงกี่ครั้ง
มีร่องรอยกี่อย่าง, มีหน้ากากกี่อย่าง
ที่เราทิ้งไว้ที่นั่น
วางอาวุธ, ออกเดินทาง
หาความสงบในความวุ่นวายก่อนที่ฉันจะจมลงไป

ตามแต่ละฤดูกาล, ตู้ถ่ายรูป
ฉันยอมจำนนต่อแสงสว่างในอดีต
ตามแต่ละฤดูกาล, การตัดสินใจ, ฉันยอมจำนน

เมื่อความทรงจำมาเกี่ยวข้อง, น้ำตาก็ไหลมา
และเสียงร้องของเงือกทำให้ฉันกลับไปสู่ฤดูหนาว
โอ้, ความเศร้าโศกทารุณ, ความกลมกลืนที่บอบบาง, ความเหงาอันเปี่ยมด้วยความปิติ

โอ้-โอ้

เมื่อความทรงจำมาเกี่ยวข้อง, น้ำตาก็ไหลมา
และเสียงร้องของเงือกทำให้ฉันกลับไปสู่ฤดูหนาว
โอ้, ความเศร้าโศกทารุณ, ความกลมกลืนที่บอบบาง, ความเหงาอันเปี่ยมด้วยความปิติ

เมื่อความทรงจำมาเกี่ยวข้อง, น้ำตาก็ไหลมา
และเสียงร้องของเงือกทำให้ฉันกลับไปสู่ฤดูหนาว
โอ้, ความเศร้าโศกทารุณ, ความกลมกลืนที่บอบบาง, ความเหงาอันเปี่ยมด้วยความปิติ

ตา-ดาดา-ดัน, ตา-ดาดา-ดา
ตา-ดาดา-ดัน, ตา-ดาดา-ดา

ตาดาลาลาลา, ตาดาลาลาลา
ตาดาลาลาลา, ตาดาลาลา

VIEW ORIGINAL LYRICS