ดวงตาของเขาปิดลงและลมหายใจสุดท้ายของเขาพูด
เขาได้เห็นทุกสิ่งที่ควรเห็น
ชีวิตที่เคยเต็มเปี่ยม
ตอนนี้เป็นแจกันว่างเปล่า
ดอกไม้เหี่ยวเฉาบนหลุมศพของเขาในวัยเยาว์

เดินไปเถอะลูกเอ๋ย เดินไปเถอะลูกเอ๋ย
และในยามเช้าเราจะเป็นอิสระ
เช็ดน้ำตาทองคำนั้นจากแม่ที่รักของเจ้า
และยกธงที่เหลืออยู่ขึ้นเพื่อข้า

แล้วลูกประคำก็นับหนึ่ง สอง สาม
แตกกระจายเมื่อกระทบพื้น
ในชุดดำเราต้องแสดงความเคารพ
ต่อสีที่เราเกิดมาเพื่อไว้ทุกข์
เดินไปเถอะลูกเอ๋ย เดินไปเถอะลูกเอ๋ย
ยามเช้าเราจะเป็นอิสระ
เช็ดน้ำตาทองคำนั้นจากแม่ที่รักของเจ้า
ยกธงที่เหลืออยู่ขึ้นเพื่อข้า

ในซากปรักหักพังที่เต็มไปด้วยบาดแผลโกรธแค้น
เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความเสียใจ
ที่ข้าขุดและเกา จนเป็นเลือด
ความโกรธเงียบที่เต็มปอดของข้า
มีหลายวิธีที่จะฆ่าคน พวกเขาว่า
ด้วยดาบปลายปืน ขวาน หรือดาบ
ลูกชาย กระสุนที่ยิงจากปืนไร้รูปร่าง
แค่ใส่กระสุนของปืนทอมป์สัน

เดินไปเถอะลูกเอ๋ย เดินไปเถอะลูกเอ๋ย
ยามเช้าเราจะเป็นอิสระ
เช็ดน้ำตาทองคำนั้นจากแม่ที่รักของเจ้า
ยกธงที่เหลืออยู่ขึ้นเพื่อข้า

จากตะวันออกไปยังฝั่งตะวันตก
ที่ซึ่งผู้ชายหลายคนและอีกมากมายจะล้มลง
แต่ไม่มีนางฟ้าบินกับข้าในคืนนี้
แม้ว่าเสรีภาพจะครองอยู่ทั่ว
และสาปแช่งชื่อที่เราทำงานหนักเพื่อมัน
เพื่อให้ทุกคนเลือกอาณาจักรมา
ตกลง

แต่แน่นอนว่าเมื่อกลางคืนเปลี่ยนเป็นวัน มันคือการแสดงแฟชั่น
พระเจ้า พวกเขาทำอะไรลงไป
ด้วยความโกรธของคนบ้า ขณะที่พวกเขาขุดหลุมศพของเรา
แต่คนตายลุกขึ้นอีกครั้ง เจ้าคนโง่

เดินไปเถอะลูกเอ๋ย เดินไปเถอะลูกเอ๋ย
ยามเช้าเราจะเป็นอิสระ
เช็ดน้ำตาทองคำนั้นจากแม่ที่รักของเจ้า
ยกธงที่เหลืออยู่ขึ้นเพื่อข้า

เดินไปเถอะลูกเอ๋ย เดินไปเถอะลูกเอ๋ย
ยามเช้าเราจะเป็นอิสระ
เช็ดน้ำตาทองคำนั้นจากแม่ที่รักของเจ้า
และยกธงที่เหลืออยู่ขึ้นเพื่อข้า

VIEW ORIGINAL LYRICS