มองมาที่ฉัน
ฉันไร้หนทางเหมือนลูกแมวบนต้นไม้
และฉันรู้สึกเหมือนกำลังเกาะก้อนเมฆ
ฉันไม่เข้าใจ
ฉันรู้สึกมึนงง แค่จับมือคุณ

เดินมาทางฉัน
และไวโอลินพันตัวเริ่มบรรเลง
หรืออาจเป็นเสียงทักทายของคุณ
ดนตรีนั้นที่ฉันได้ยิน
ฉันรู้สึกมึนงงทุกครั้งที่คุณอยู่ใกล้

คุณไม่รู้หรือว่าคุณกำลังนำทางฉัน?
และนั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการให้คุณทำ
คุณไม่เห็นหรือว่าฉันหลงทางอย่างสิ้นหวัง?
นั่นคือเหตุผลที่ฉันตามคุณ

ด้วยตัวฉันเอง
เมื่อฉันเดินผ่านดินแดนมหัศจรรย์นี้เพียงลำพัง
ไม่เคยรู้ว่าขาขวาจากซ้าย
หมวกของฉันจากถุงมือ
ฉันมึนงงเกินไป และรักมากเกินไป

มึนงงเกินไป
และมากเกินไป
รักมากเกินไป

VIEW ORIGINAL LYRICS