เมื่อคนต้องจากลา
ไปสู่ที่ไม่แน่นอน
กับลมที่พัดใบไม้ปลิว
ร้องเพลงคิดถึงที่ไกล
เพราะถนนนั้นดึงดูด
มีกลิ่นของยางมะตอย เกลือ และทะเล

ใครที่ผูกพันกับความทุกข์
ถูกลมล่อลวง
ตอนนี้ในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อเหล่านกกระสาอพยพ

เราทิ้งหลายสิ่งไว้ที่นี่
เพื่อน ฉันขอบคุณเธอ
สำหรับจูบ คำอำลาครั้งสุดท้าย

ฉันอยากจะเดินต่อไป
ไม่อยากเห็นน้ำตา
การจากลาเช่นนี้ยังไม่ใช่ความตาย

ไม่มีใครจากไปอย่างสมบูรณ์
บางสิ่งจากฉันยังคงอยู่ที่นี่
มันมีที่ของมันเสมออยู่กับเธอ

แม้มันจะเจ็บปวดแค่ไหน
อย่าตัดปีก
ให้เพื่อนที่รักความกว้างใหญ่

คนพเนจร
หัวใจไม่เจ็บปวด
เอาชิ้นส่วนหนึ่งไปด้วยบนทาง

แต่แล้วปล่อยฉันไป
ดูสิ โลกกว้างใหญ่
หากไม่มีอิสรภาพ
ฉันก็เกือบจะเหมือนตาย

ไม่มีใคร (ไม่มีใคร) จากไปอย่างสมบูรณ์
บางสิ่งจากฉันยังคงอยู่ที่นี่
มันมีที่ของมันเสมออยู่กับเธอ

ไม่มีใครจากไปอย่างสมบูรณ์
บางสิ่งจากฉันยังคงอยู่ที่นี่
มันมีที่ของมันเสมออยู่กับเธอ

ไม่มีใครจากไปอย่างสมบูรณ์
บางสิ่งจากเธอไปกับฉัน
มันมีที่ของมันเสมออยู่กับฉัน

ไม่มีใครจากไปอย่างสมบูรณ์

VIEW ORIGINAL LYRICS