จากความเบื่อหน่าย ฉันติดตุ๊กตาหมากฝรั่งครึ่งตัวไว้ที่กระจก
ฉันนั่งอยู่ข้างหลังสุด เหมือนทุกครั้ง
เหมือนหีบเก่าๆ บนกระดานล้อในท่านอน
รถบัสค่อยๆ เลื่อนลงหุบเขาอย่างช้าๆ
คนขับคนเดิม เวลาเดิม
เสื้อเชิ้ตตัวเดิม สายเดิม
หลังจากเวลานานขนาดนี้ เกือบจะบ้าแล้ว
มีหลายอย่างเกิดขึ้นกับฉัน แต่บางทีเขาอาจจะมอง
ไม่ใช่แค่จากความเคยชินในกระจกมองหลัง
บางครั้งก็หันกลับมามอง

คุณและฉันรู้อะไร
เกี่ยวกับเขา
เกี่ยวกับใครสักคน?
คุณและฉันรู้อะไร
เกี่ยวกับเขา?
เพราะเรามองเห็นแค่สิ่งที่เราเห็น

กระจกที่มีรอยขีดข่วนและข้อความจากปากกา Edding
ที่ด้านหลังของเก้าอี้
ตอนนั้นฉันสามารถเล่าเรื่องให้ทุกกลุ่มฟังได้
และวันนี้ฉันเห็นกังหันลม
อย่างอดทนหลังเนินเขา
ที่ค่อยๆ หมุนเข็มนาฬิกาย้อนกลับ
ตอนนี้ฉันสามารถเพลิดเพลินกับการเดินทางกลับบ้านได้แล้ว
เพราะฉันไม่ชอบกลับบ้าน
และถ้ากลับก็กลับดึก
ขณะที่พ่อแม่ของฉันทะเลาะกัน ฉันมักจะเห็น
เพื่อนบ้านรดน้ำต้นไม้
ฉันไม่รู้มากนัก แค่รู้ว่าเธอไม่อยู่แล้ว

คุณและฉันรู้อะไร
เกี่ยวกับเธอ
เกี่ยวกับใครสักคน?
คุณและฉันรู้อะไร
เกี่ยวกับเธอ?
เพราะเรามองเห็นแค่สิ่งที่เราเห็น

คุณและฉัน, โอ้-โน-โน
คุณและฉัน

(คุณและฉันรู้อะไร)
เกี่ยวกับใครสักคน
คุณและฉันรู้อะไร
(เพราะเรามองเห็นแค่สิ่งที่เราเห็น)

คุณและฉันรู้อะไร
เกี่ยวกับเธอ
เกี่ยวกับใครสักคน?
คุณและฉันรู้อะไร
เกี่ยวกับเธอ?
เพราะเรามองเห็นแค่สิ่งที่เราเห็น
เห็นแค่สิ่งที่เราเห็น
เพราะเรามองเห็นแค่สิ่งที่เราเห็น

VIEW ORIGINAL LYRICS