ลาก่อนคุณและฉัน
ลาก่อนความตื้นเขินเหมือนผู้ลี้ภัย, ร้องเพลง
เราข้ามโลก
เราหายไป
และไม่มีใครมองดูว่าเราจะกลับมาเร็วๆ นี้หรือไม่
ฉันยังไม่พร้อม
ปล่อยมันไป

ลาก่อนคุณและฉัน
คุณนั่งกับฉันในยามรุ่งอรุณ
แล้วคุณก็ออกทะเล, ร้องเพลง
ฉันพยายามหาคุณที่นั่น
ร่มสีน้ำเงิน
แต่ฉันหาไม่เจอ
ในโลกนี้, ถูกปฏิเสธ
แต่ฉันคิดว่าคุณคงอยาก
ปล่อยมันไป

ฉันอยู่ห่างออกไป
ฉันให้เวลาคุณ
ทำไมคุณไม่คุยกับฉันอีกแล้ว?
อย่าลงโทษฉันตลอดไป

ลาก่อน, ขบวนพาเหรดแห่งความเศร้า
เหมือนแนวอากาศในยามรุ่งอรุณ
มันอาจจางหายไป
ฉันถูกบดขยี้ด้วยการนอนหลับและความฝันที่คลี่คลาย
ถูกชะล้างไปเป็นชั่วโมง
ฉันจะอยู่ที่นั่น, ไม่ใช่แค่ส่งดอกไม้
แต่ฉันคิดว่าคุณคงอยาก

ฉันอยู่ห่างออกไป
ถูกดึงเข้าไปข้างใน
ทำไมคุณไม่คุยกับฉันอีกแล้ว?
อย่าลงโทษฉัน

VIEW ORIGINAL LYRICS