หยด หยด หยด
หยด หยด หยด
หยด หยด หยด
หยด หยด หยด
หยด หยด หยด
หยด หยด หยด หยด

ฉันไม่ควรจะหัวเราะ แต่ฉันรู้ว่าในสายตาคุณฉันเป็นคนล้มเหลว
ฉันรู้ว่ามันโง่ แต่ฉันคิดว่าฉันรู้มันลึกๆ ข้างใน
มันรู้สึกเหมือนเรากำลังจะแตกสลายในวันนี้ คุณกับฉัน
เมื่อมีเพียงเราสองคน เพียงเราสองคน ฉันอาจจะตายได้

คุณทิ้งหัวใจฉันไว้เหมือนรถที่ถูกทอดทิ้ง
เก่าและสึกหรอ ไม่มีประโยชน์เลย
แต่ฉันเคยเป็นอิสระ
เราจะแยกกันเองคืนนี้
เรามักจะวิ่งหนีด้วยความกลัว แต่ถือมีดไว้
แต่มีโคมไฟดำ
มันสร้างเงาและความเท็จ

หยด หยด หยด หยด

ฉันจะนั่งเงียบไปตลอดชีวิตถ้าคุณต้องการ
แต่งแต้มบาดแผลด้วยถุงมืออุตสาหกรรมทำจากลวด
รู้สึกถึงการฝ่าเข้าไปในผิวหนัง เราเริ่มผ่อนคลาย
เมื่อมีเพียงเราสองคน และถ้วยน่ารักเล็กๆ ของไซยาไนด์

คุณทิ้งหัวใจฉันไว้เหมือนรถที่ถูกทอดทิ้ง
เก่าและสึกหรอ ไม่มีประโยชน์เลย
แต่ฉันเคยเป็นอิสระ

เราจะแยกกันเองคืนนี้
เรามักจะวิ่งหนีด้วยความกลัว แต่ถือมีดไว้
แต่มีโคมไฟดำ
มันสร้างเงาและความเท็จ
เราจะแยกกันเองคืนนี้
เรามักจะวิ่งหนีด้วยความกลัว แต่ถือมีดไว้
แต่มีโคมไฟดำ

คุณทิ้งหัวใจฉันไว้เหมือนรถที่ถูกทอดทิ้ง
เก่าและสึกหรอ ไม่มีประโยชน์เลย
แต่ฉันเคยเป็นอิสระ

เราจะแยกกันเองคืนนี้
เรามักจะวิ่งหนีด้วยความกลัว แต่ถือมีดไว้
แต่มีโคมไฟดำ
มันสร้างเงาและความเท็จ
เราจะแยกกันเองคืนนี้
เรามักจะวิ่งหนีด้วยความกลัว แต่ถือมีดไว้
แต่มีโคมไฟดำ

VIEW ORIGINAL LYRICS