มิลลี่พยายามพูดให้ความสุขกลับมาในการมีชีวิตอยู่
นึกถึงแอปริคอตและบุหรี่ที่เพ็คแฮม ไร
ไม่โทรหาเพื่อนเพราะเธออายที่ต้องนอนอยู่บนเตียง
ไม่รู้สึกขาและรู้สึกเหมือนเป็นคนโกหกอย่างดีที่สุด

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
เราทุกคนมีบาดแผล ฉันรู้ว่ามันยาก
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
เราทุกคนมีบาดแผล ฉันรู้ว่ามันยาก
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

คุณไม่ได้อยู่คนเดียว
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

เริ่มเหงื่อออกเมื่อพ่อของเธอถามว่า "คุณรู้สึกอย่างไรจริงๆ?"
เธอพูดว่า "ฉันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างในตัวฉันอยากจะกรีดร้อง
ไม่โทรหาเพื่อน ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะทิ้งฉันในที่สุด
ไม่รู้สึกขา ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนโกหกอย่างดีที่สุด"

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
เราทุกคนมีบาดแผล ฉันรู้ว่ามันยาก
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
เราทุกคนมีบาดแผล ฉันรู้ว่ามันยาก
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

ฉันมักจะรู้สึกเหมือนฉันเกิดมาในโชคร้าย
สวมความทุกข์เหมือนเสื้อผ้าไหมหรือจุดหมึกสีน้ำเงิน
มองหาแสงสว่างและพบหลุมที่ไม่ควรมี
ฉันไม่สามารถสื่อสารความลึกของความรู้สึกได้
ความจริงคือฉันยังคงเรียนรู้ที่จะเปิดเผยเรื่องนี้
แต่รู้ว่าฉันรู้และคุณไม่ได้อยู่คนเดียว
คุณรู้ว่าฉันรู้และคุณไม่ได้อยู่คนเดียว

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
เราทุกคนมีบาดแผล ฉันรู้ว่ามันยาก
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คุณคิด
เราทุกคนมีบาดแผล ฉันรู้ว่ามันยาก
คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

VIEW ORIGINAL LYRICS