‘t Leven is zacht
Als de schat van je hart in je armen rust
Maar ‘t wordt haast middernacht
En je voelt je nog lang niet uitgekust
Als de stem van je geweten roept
Je moet naar huis
Je blijkt het te vergeten maar het feest is uit

Heerlijk is het in bed
Als de bijtende wind aan je ramen knaagt
Je meent het niet echt
Als je slaperig zegt ik doe niet mee vandaag
Want de stem van je geweten roept
Je moet eruit
Je blijkt het te vergeten maar het feest is uit

Fijn onder vrienden te zijn
En te feesten heel de nacht
Fijn eens onredelijk te zijn
En te denken dat er niemand wacht
Maar de stem van je geweten roept
Je moet naar huis
Je blijkt het te vergeten maar het feest is uit