อ่า อา เย้ (เฮเย้)
พูดจาไม่ออก
ก็บอกตัวเองทุกวัน
นั่นมันเพื่อนเรา
เพื่อนกันดูออก
ว่าเธอกำลังรักเขา
ที่เราให้ใจ

ฉันยืนข้างเธอ
ส่วนเธอก็ยืนข้างฉัน
ฉันเลยสองใจ
เลือกใครสักคน
อีกคนก็ไม่เหลือใคร
ฝืนใจไม่ลง

เธอกับฉัน
ฉันกับเขา
เธอกับเขา
เราจะรักกันอย่างไร

เจ็บกันพอหรือยัง
เมื่อไหร่จะพังสักที
ต่างคนต่างรู้ดีไม่มีทางเหมือนเดิม
ยิ่งเจอกันทุกวัน
ยิ่งกดดันเหลือเกิน
ยิ่งต้องมาเผชิญหน้ากันยิ่งช้ำใจ
ปล่อยฉันไว้ดีกว่า

เหลือทางสองทาง
ให้เราต่างต้องเลือกเดิน
เลือกตัดสินใจ
เรื่องเราสามคน
ไม่ว่าลงเอยเช่นไร
เสียใจเท่ากัน

เธอกับฉัน
ฉันกับเขา
เธอกับเขา
เราจะรักกันอย่างไร

เจ็บกันพอหรือยัง
เมื่อไหร่จะพังสักที
ต่างคนต่างรู้ดีไม่มีทางเหมือนเดิม
ยิ่งเจอกันทุกวัน
ยิ่งกดดันเหลือเกิน
ยิ่งต้องมาเผชิญหน้ากันยิ่งช้ำใจ
ปล่อยฉันไว้ดีกว่า

Who would understand like me (like me)
ที่มันต้องเจ็บเพราะในใจมัน guilty (yeah)
Every little story has to end don't you see (ah)
อยากมีทางสักทางที่มันจะ let me free (let me free)

หนึ่งคนเป็นมากกว่าเข้าใจ (yeah)(โอ้)
หนึ่งคนเป็นมากกว่ารัก
แต่ถ้าต้องเลือกสักคนมันยากที่จะตัด
เรื่องนี้มัน complicated เลยพูดได้แค่ not yet
ถึงไม่ใช่ทางที่มันถูก (โน่ฮู้)
ฉันไม่อยากให้ใครต้องเจ็บ

เจ็บกันพอหรือยัง (yeah)
เมื่อไหร่จะพังสักที
ต่างคนต่างรู้ดีไม่มีทางเหมือนเดิม
ยิ่งเจอกันทุกวัน
ยิ่งกดดันเหลือเกิน

ยิ่งต้องมาเผชิญหน้ากันยิ่งช้ำใจ
ปล่อยฉันไว้ดีกว่า
ดีกว่า ดีกว่า ดีกว่า เย
ไม่มีทางเหมือนเดิม (เย่เฮ)

ยิ่งเจอกันทุกวัน (ยิ่งหวั่นไหว)
ยิ่งกดดันเหลือเกิน (ยิ่ง)
ยิ่งต้องมาเผชิญหน้ากันยิ่งช้ำใจ
ให้เจ็บแค่ฉันดีกว่า (ให้เจ็บแค่ฉันดีกว่า)
ให้เจ็บแค่ฉันดีกว่า (ให้เจ็บแค่ฉันดีกว่า)