Miał ogromne, dobre serce
W małym ciele małego elfa,
Jeszcze zanim spojrzał w słońce,
Wiedział już, że ufać nie trzeba
Tym stworzeniom, które z tajemniczych, pewnie ważnych powodów
Mówią, myślą, a korzystać nie potrafią z tego nic.

Ludzie będą wchodzić w kolorowe i spokojne bez pytania sny
Ludzie będą wkładać swoje palce w otarte, niezrośnięte szwy.
Ludzie będą patrzeć, ale rzadko widzieć, weź do ręki oczy swe.
Będą rzucać swoje wielkie obietnice, ale nie uniosą ich.

Kiedy ścięli na podwórzu
To ostatnie drzewo,
Ostygło żółte słońce
A nad domem znów przeleciał
Stary płaczący ptak.
Nie bierz tego zbyt poważnie,
Rzadko jakaś rzecz jest na długo
Zbyt poważna, a szczególnie nocą.
Noc nie słucha nic.

Ludzie będą wchodzić w kolorowe i spokojne bez pytania sny
Ludzie będą wkładać swoje palce w otarte, niezrośnięte szwy.
Ludzie będą patrzeć, ale rzadko widzieć, weź do ręki oczy swe.
Będą rzucać swoje wielkie obietnice, ale nie uniosą ich.

Ludzie będą wchodzić w kolorowe i spokojne bez pytania sny
Ludzie będą wkładać swoje palce w otarte, niezrośnięte szwy.
Ludzie będą patrzeć, ale rzadko widzieć, weź do ręki oczy swe.
Będą rzucać swoje wielkie obietnice, ale nie uniosą ich.

Jeszcze zanim spojrzał w słońce,
Wiedział już, że ufać nie trzeba.