Her aşığın kalbindeki ışıkları
Yanar yanar söner, yanar yanar söner
Bu şehrin tüm terkedilmiş sokakları
Geçer geçer biter, geçer geçer biter

Bak bugün de akşam oldu
Pencerende hüzün
Vazolarda çiçeklerin
Aynı solmuş yüzün

Yazdıkların çizdiklerin
Hep bir eksik sözün
Den daha büyük o
Daha gerçek hüzün

Gidiyor
Kendi yollarında herkes anlamış
Bitiyor
Kendi yalnızlığında kendi kaybolup yine

Geçiyor
Sanki ömrü bir rüya, kan ter uyanmış
Yaşıyor
Kendi yazgısından kaçak

Islak, yakamazlar düşleri
Sabırla zorluk asla azalmasada küsmedim
Bataklığa doğru sürmedim
Yolum için yüklediğim aklımdaki tüm yüzler
Şimdi güvenimle yüzleşsin

Ziyan edilmez değer zengini irfan
Sanrı dolu bir gam hatıralarda zindan
İki taş arasından hayata tutunan fidan
Yazıma rüzgar beklerken kışın ayazda kalmış vicdan

Uslan, yanılabiliyor da insan
Gözlerimi özledim mi inan kalmadı sayende görmediği
Ben bu kalbi sana paramparça vermedim
Yeşermeden solmaz yaprak bahar olmasada mevsim

Renkli kişiliğim siyah beyaz bakanlara
Fazlasıyla banal ama armağandır kalanlara
Sonu Mutsuz kahramansız vasat bir masal
Bitiyo yitiyoken yalnız ve kendi yazgısından kaçak

Gidiyor
Kendi yollarında herkes anlamış
Bitiyor
Kendi yalnızlığında kendi kaybolup yine

Geçiyor
Sanki ömrü bir rüya, kan ter uyanmış
Yaşıyor
Kendi yazgısından kaçak

Gidiyor
Kendi yollarında herkes anlamış
Bitiyor
Kendi yalnızlığında kendi kaybolup yine

Geçiyor
Sanki ömrü bir rüya, kan ter uyanmış
Yaşıyor
Kendi yazgısından kaçak

Kendi yazgısından kaçak
Kendi yazgısından kaçak
Kendi yazgısından kaçak
Kendi yazgısından kaçak