Bu yağmurlu kelt kentinin
Sokağını adımlarken
Şehrim boğazıma takılır
Düş kurup yutkunurken

Vapur düdükleri çınlar
Göğüsümde yankılanır
Gidemem ki İstanbul
Gel gel diye seslenirken

Dikenli bir gül gibisin
Ne zaman tutmaya kalksam
Parmağımda bir damla kan
Bal mumu kırmızısı

Bas mühürünü kalbime
Beni iyot iyot uyut
Sahip ol şu ruhuma
De ki, başka şehirleri unut


Nasıl bir uzaklıkta durmalı senden
Sana nerden bakmalı İstanbul nerden"