To nie mogło nam się udać
Gdy oboje po rozstaniu
Chcieliśmy wypełnić pustkę
Splotem wygłodniałych ramion

Byliśmy jak narkomani
Co próbują się nakarmić
Ale ciągle czują wielki głód

Rzucamy się w noc rozległą jak ocean
Jak byśmy nic nie mieli do stracenia
Wierzymy, że świt w objęciach nas zatrzyma
I odejdzie strach, że jutra nie ma

Gdy przez okno wpadło słońce
I wczorajszy haj się skończył
Pojawiło się pragnienie
By od siebie pójść na odwyk

Byłaś jak amfetamina
Która daje gorzkie dreszcze
Lecz nie można po niej wcale spać

Rzucamy się w noc rozległą jak ocean
Jak byśmy nic nie mieli do stracenia
Wierzymy, że świt w objęciach nas zatrzyma
I odejdzie strach, że jutra nie ma

Że jutra nie ma
Że jutra nie ma
Że jutra nie ma