'k Ging met je mee in Rotterdam,
Toen ik van zee in Holland kwam.
Ik dacht alleen: "Het is maar spel.
Een zeemanshart vergeet zo snel."
Ik dacht alleen: "Het is maar spel.
Een zeemanshart Vergeet zo snel."
Nog zie 'k je staan in Rotterdam,
Voel nog je traan toen j'afscheid nam.
Ik dacht nog steeds: "Het is maar spel.
Een zeemanshart vergeet zo snel."
Ik dacht nog steeds: "Het is maar spel.
Een zeemanshart Vergeet zo snel."
Mijn schip zwierf rond langs vreemde kust,
Maar nergens vond mijn hart nog rust.
Ik dacht niet meer: "Het is maar spel.
Een zeemanshart vergeet zo snel."
Ik dacht niet meer: "Het is maar spel.
Een zeemanshart Vergeet zo snel."
Ik kom terug, terug bij jou,
Dan wordt je vlug mijn lieve vrouw.
Ik weet het nu: Het is geen spel.
Een zeemanshart vergeet niet snel.
Ik weet het nu: Het is geen spel,
Een zeemanshart Vergeet niet snel.
Ik weet het nu: Het is geen spel,
Een zeemanshart Vergeet niet snel.