İçimde sessiz ilerleyen yollar hiç sonuna varmıyor
Benimle yoğrulmuş diğer hayatlar kendilerine ulaşamıyor
Büyümeyen ben, çocukça her şeye umut ediyorum
Olmadıkça, ben inatla umut ediyorum
İstedikçe hep hüsrana uğruyorum
Aslında biz içimizdeki sessiz yolda mola vermesini öğrenemedik
Durak dur
Selam ver yolcuya
Ve sessiz yeşeren yol kenarındaki dikenlikler
Büyüdükçe aslında çok yol kat ettiğini anlarsın bu hayatta
Hayat nedir dediğinde aslında Azrail çok yakınındadır
Ölümsüzlüğe saygıdır şimdiki zaman
Ölüm ve doğum yalnızdır
Hayat bizi yalnız bırakır
Yalnız, sessiz ve yaşanmamış umutlardan sonra umutsuz bırakır
Gözyaşımız sevdiklerimizle eşitlenmişse
Bedenin buz tuttuysa
Düşüncelerin öldüyse
Sen yalnız, toprağındaki yeşilin kuruduğu
Mezar sen demektir
Yol kenarındaki dikenlikler kurudukça yenisi yeşeriyorsa
Hala yaşıyorsundur demektir
Ama
Doğum ve ölüm yalnızdır
Yalnızlık "biz" ile hükümlüdür
Yol kenarındaki dikenlikler kurudukça yenisi yeşeriyorsa
Hala yaşıyorsundur demektir
Ama
Doğum ve ölüm yalnızdır
Yalnızlık "biz" ile hükümlüdür