Ηλεκτρικό μου κεφάλι συνόδεψε με
Απόψε γίναμε σιωπή μαζεύουμε όνειρα
Είμαι σε τόπο μαγικό κι εδώ ξεχνιέμαι
Γίνομαι στάλες βροχής και πέφτουμε απότομα
Σπάμε θεούς και είδωλα
Τόσο παγωμένη η καρδιά μου δεν νιώθει τίποτα
Η πόλη μου νεκρή πουτάνες δίχως συναισθήματα
Το διορατικό μου μυαλό δαμάζει τα κύματα
Όταν στα μέρη μου νυχτώνει απλώνω
Το μαύρο σεντόνι και μεθώ τα βήματα
Και θα υποχωρήσουν οι δικοί μας δρόμοι
Κι αν ήταν να πεθάνω για σένα πέθαινα σήμερα
Απόψε θέλω να σε δω μα δε γαμιέται
24 μπάρες μετά γύρα μου
Κι αν είμαι απόμακρος πλέον συγχώρεσε με
Πέρα απ’τις μαλακίες ποτέ δεν σε ένιωσα δίπλα μου
Κι’όλα αυτά για το εγώ μας
Όσο κινείται η γη γύρω απ’τον εαυτό μας
Όσο κρατάμε αποστάσεις μένουμε μόνοι μας
Στην τελική δεν είναι τίποτα δικό μας
Κοίτα που φτάσαμε ως εδώ τώρα
Άντε στο διάολο να δεις αν έρχομαι και πάρε φόρα
Είμαι ένα πέφτω κατά πάνω σου με βία
Εδώ στα μέρη μου κρεμάμε τις πουτάνες στην πλατεία

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις
Ναι

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις

Μη με ρωτάς αν το πουλάμε
Λένε για μας κι εμείς γελάμε
Άλλη μια παραίσθηση θα ‘μαι
Όταν σβήσουνε τα φώτα χτυπάμε
Περνάω γαμάτα κι ας μη ξέρω που πάμε
Δεν σε βλέπω πια και τόσο δικό μου
Χαθήκαμε στη μέση κάποιου απέραντου δρόμου
Τη χαρά σου και το γέλιο σου δωσμου
Βρεθήκαμε στη μέση κάποιου απέραντου κόσμου
Θα κάνω κι άλλα πριν πεθάνω
Πριν να με ξεχάσεις, πριν να σε ξεχάσω
Άλλο ένα χειμώνα που μένω και τους δικάζω
Λόγια μασημένα από σένα και δεν σου μοιάζω
Και δεν με νοιάζει τι θα γίνω
Σήμερα τα αστέρια προς εσένα κατευθύνω
Όταν σε βλέπω χιονίζει με κάποιο τρόπο
Και πάντα γράφω τα μισά απ’ό,τι νίωθω

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις
Ναι

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις

Τέλος εποχής
Αυτά που γράφουμε είναι τέλος εποχής
Κι άμα το κλέψεις αλλά δεν το σεβαστείς
Έχω τεντώσει ένα σκοινί να κρεμαστείς
Έχουμε αφήσει μια υπόθεση ανοιχτή
Ούτε στιγμή δεν ήμασταν περαστικοί
Μόλις που σήκωσα τα μάτια κι αναπνέω
Κάθε μου τρέλα γίνεται πραγματική
Άλλη μία!
Τέλος εποχής
Δώδεκα χιλιάδες μέτρα πάνω από την γη
Ο,τι νιώθω σημαίνει πιο πολλά από το όνομά μου
Και νόμιζα πως είχα συστηθεί
Όποιος σηκώσει το κεφάλι θα κοπεί
Σε γωνία μου ένα βήμα πριν απ’τη καταστροφή
Τόσο κοντά μου που παίζει να καείς απ’τη φωτιά μου
Δίπλα μου δεν γύρισε κανείς

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις
Ναι

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις
Ναι

Νύχτες θυμάμαι τα πάντα
Σήμερα δεν φάνηκες, διάλεξες να καείς
Έβαλα τα όνειρα μου και φεύγω μέσα στην τσάντα
Δεν θα με προλάβεις, τι να καταλάβεις