W kwiatach co wiosną bielą drzewa
I w zachwyceniu światem tkwię
Aniele złości nie popchnij mnie
W pięści co aż do kości zdarte
W Poznaniu co nad rzeką Wartą
I nad Pilicą w Białobrzegach

W pachnącej rumiankami trawie
W szaro-pochmurnych oczach jej
Aniele stróżu podłości mej
Już nie kuś tym co zakazane
W Przemyślu co nad rzeką Sanem
Nad rzeką Odrą we Wrocławiu

Aż z którąś jutrzenką niedzielną
Zdumiony Anioł Stróż się dowie
Że życie chorobą śmiertelną
Tak prawie śmiertelną jak człowiek

W lodowo mroźnych słów kufajce
W bezsile wypłakaną łzą
Aniele Stróżu nienawiść mą
Nie pozwól wytłumaczyć wiarą
W Łomży co jest nad rzeką Narew
I w Nowym Sączu nad Dunajcem

Nim neonówek gwiazdy błysną
Nim oczy się nacieszą dniem
Aniele zemsty nie prowadź mnie
Drogą co poprowadzi w ciemność
W Ostrowcu nad rzeką Kamienną
W Warszawie co nad rzeką Wisłą

Aż z którąś jutrzenką niedzielną
Zdumiony Anioł Stróż się dowie
Że życie chorobą śmiertelną
Tak prawie śmiertelną jak człowiek

W harmidrze dnia i w nocnej ciszy
I w zapatrzeniu w radość twą
Aniele gniewu nie stój za mną
W wychudłych twarzach głodnych dzieci
W Drezdenku co jest nad Notecią
Nad rzeką Prosną za Kaliszem

Aż z którąś jutrzenką niedzielną
Zdumiony Anioł Stróż się dowie
Że życie chorobą śmiertelną
Tak prawie śmiertelną jak człowiek