Twintig jaar ben ik door anderen geleefd
Nu weet ik pas wat alles nemen geeft
Alles wat ik doe ontleen ik aan mezelf
Ze noemen me de dromer
Ze noemen me spuit elf

Twintig jaar en ik doe het nog steeds zelf
Al negen jaar toen ik begon was ik pas elf
Negen jaar en dat is veel te lang
Vlekken in de lakens
Vlekken op het behang

Vlekken in de lakens
Vlekken op het behang

Ik hou van jou
Dat durf ik haast niet te zeggen
Ik hou van jou
Woorden breekbaar als porselein
Ik hou van jou
Dat hoef ‘k niet uit te leggen
Moet zonder woorden duidelijk zijn
Maar soms kan ik de twijfel niet weerleggen
En mijn manier van doen en laat
En als je dat vraagt zal ik zeggen
Ik hou van jou
Ik hou van jou
Van jou

Wat ik geleerd heb in dit leven
Is met een simpel woord gezegd
Hier is de tip die ik wil geven
Dat je aan niets en niemand hecht

Niet aan je vader en je moeder
Niet aan de macht of aan het geld
Want die zijn volgens mij de oorzaak
Van alle herrie en geweld

Niet aan de mening van een ander
Of de moraal van de partij
Er is op aard' geen mens te vinden
Die iets beter weet dan jij