Obie armie stały twarzą w twarz
Gotowe zacząć grę
Ardżuna w sercu wielki ciężar czuł
Gdy mówił słowa te

Moi krewni na tym polu są
Jak mam im zadać śmierć
A na to Kriszna odpowiedział tak
Nie twoja to jest rzecz

Jak wojownik nie jak wątły liść
Przez życie musisz przejść
Ci co żyją zawsze będą żyć
Nic ich nie zdoła zmieść

Teraz nie jest na skrupuły czas
Powinność swoją czyń
Możesz uciec lecz jak dalej żyć
Zaufaj słowom tym

Nie ty ożywiasz nie ty niesiesz śmierć
Nie lej próżnych łez
Straconych kroków nie zna ścieżka ta
Pokonaj wreszcie lęk

Od początku czasu jesteś tu
Aż po czasu kres
A twoją sprawą jest byś jednym był
Z Tym co Jeden jest