Ze is zijn naam vergeten
Maar het ging per ongeluk
De dame die hij moeder noemt is onherstelbaar stuk
En met een blik vol argwaan
Kijkt ze naar die manspersoon
Die binnen is gedrongen
En zich voordoet als haar zoon

Wat wil die vuile leugenaar
Heeft mama niet gezegd
Dat vreemden die je lokken willen
Smerig zijn en slecht
Daar is zijn hand al op haar arm de viezerik begint
Ze rukt zich van hem los
Omdat ze hem een engerd vindt

Want moeder is een meisje uit een ver en vorig land
Dat hopeloos verdwaald is in haar eigen binnenkant
Dat kind kan nog niet weten
Wat de moeder is vergeten
De zoon die later komen zou is uit haar geest gewist
Ze kan dus ook niet houden
Van die zoon die ze niet mist
Dat moederliefde eeuwig brandt
Dat is een jammer misverstand

O als het kon dan nam hij moeder
Zachtjes bij de hand
En ging gezellig met haar lopen door het vorig land
Maar waar is dan dat vorig land
Hij wou dat hij het vond
Hoe raakt hij in de tijd verzeild
Toen hij nog niet bestond

Want meer dan ooit houdt hij
Van haar die niet gebleven is
De moeder die voortaan
Voorgoed een kind van zeven is
Hij hoopt dat op een dag
Zij als bij toverslag weer weet
Dat zij van hem gehouden heeft
En zelfs weer hoe hij heet

Want moeder is een meisje uit een ver en vorig land
Dat hopeloos verdwaald is in haar eigen binnenkant
Dat kind kan nog niet weten
Wat de moeder is vergeten
De zoon die later komen zou is uit haar geest gewist
Ze kan dus ook niet houden
Van die zoon die ze niet mist
Dat moederliefde eeuwig brandt
Dat is een jammer misverstand

Ook hij is maar een jongen uit een ver en vorig land
Die hopeloos verdwaald is in zijn eigen binnenkant
Ik sla mijn armen om zijn hals
Omdat het maar niet went
En troost hem want dat doe je als je broer en zusje bent