Też byłem w raju jak ty śniłem w objęciach matki
Życie co prysło jak sny dziś ciągle czegoś brak mi
Ogród zarosły chwasty rosną mi w piersi jak krzyk
Powieki ciążą jak dni natura powtarza cykl

Zdejmuję folię z paczki świat się rozpływa jak dym
Patrzę jak chaos tańczy przez krótką chwilę magii
Na podniebieniu smak tych momentów co przepadły
I przed kim ukrywam łzy? Za stary jestem na wstyd

Do krwi zagryzam wargi na co się kurwa patrzysz
Nienawidzę tej maski co zalepiła twarz mi
Na falach płynie plastik nikt nie czeka na stacji
Opustoszały parking w aureoli latarni

Dla świata jestem pan nikt i nie przejdziemy na ty
Do ognia lecę jak ćmy się parzyć oznacza żyć
Wiem dobrze nie wraca nic powoli blakną barwy
Jak starych płyt okładki wciąż sam tu żyję jak wilk

Wciąż starcza jakoś na styk na żarcie chatę fajki
Na resztę kicham apsik póki oddycham pcham syf
Dla wszystkich co upadli choć twarze się zatarły
Wciąż blady płomień w nas drży strzegę go jak latarnik
Nocami wchodzę na strych tam duchy żyją jak my
Jedyna kropka nad i przy ustach palec mam

Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć
Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć
Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć
Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć

Pierwszy plan nie umiem się pchać gdzieś na nerwowym tle mieszkam
Wciąż rozmazany na zdjęciach czymś poruszony patrzę w dal
Za kadr wzrokiem zapatrzeńca tam przyszłość stoi zamknięta
Tu przeszłość depcze po piętach ulice ślepną bez przejścia

Nie ma powrotów ucieczka zranione zwierzę mknie przez las
By przeżyć ile tchu w piersiach aż ściana drzew nagle pęka
Któraś z krajówek czy eska z ciemności pędzi beemka
Xenony ślepia jak bestia w tym punkcie zbiega się wszechświat
Jak ciągła linia przecięta w źrenicach krótka sekwencja
Życie skowycze chce przetrwać zanim wam zginie w lusterkach

Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć
Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć
Zapadam się w pamięć zapadam się w pamięć
Zapadam się w pamięć