Met redenen omkleed

Ze komen gek genoeg bij vlagen
Soms zie je er in maanden geen
En begin je je al af te vragen
Of hij soms plotseling verdween

Of de cyclus van het leven
In één klap zomaar is gestopt
En dat de dood is uitgedreven
En tot iets nieuws zich heeft ontpopt

Dat geen fruit nog zal bederven
Dat niemand nog wordt teruggestuurd
Dat leven voortaan zonder sterven
Is en alles voortaan altijd duurt

En dan ineens als op een teken
Als na een soort van overleg
Is voor het weekend is verstreken
De helft van je vrienden weg

Dag in dag uit sta je opengereten
Aan steeds een nieuwe houten kist
Je was weer eens een keer vergeten
Wat je diep van binnen heel goed wist

De dood werkt volgens een methode
’T is maanden doodstil aan het front
En dan ineens schieten de doden
Als paddenstoelen uit de grond

’T is voor de grootste professoren
Een ondoorgrondelijk probleem
Al lijkt het zomaar plompverloren
Achter de dood zit een systeem

Een onbegrijpelijke orde
Die geen wetenschap nog weet
Met wetten, regels, scoreborden
En met redenen omkleed