Je hoort hier nog de echo van de zee
Tegen de walkant van de grachten

Het neemt je mee naar de stormen van weleer,
Naar het lange wachten
Op de goede wind

Het geluid van de golven weerkaatst
Tegen de trage stroom van het verzwakte tij

Hier, in deze stad herleeft het lied van het water in de zang van grijze mannen,
Oude wolven met stemmen van herinnering
De haven trilt van afscheid
Op de kade klinkt een enkele lach
Als om de angst te verdrijven
Voor wat de zee in petto heeft

De mannen gaan aan boord en neuriën zacht de wijs van een of ander zeemanslied
Over een behouden terugkeer,
Het weerzien met vrouw en kind

Maar geen lied kan het gevoel beschrijven
Van de vrees die altijd meevaart met het schip