ਗਿਆਰਾਂ ਖੂਨ ਕਿੱਤੇ ਸੁਚਾ ਫਾਹੇ ਲੱਗ ਗਿਆ
ਬੰਨ ਤੀ ਤਰੀਕ ਸਾਰੇ ਢੋਲ ਵੱਜ ਗਿਆ

ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਲੱਗੇ ਸੂਚਾ ਹੈ ਪੁਕਾਰਦਾ
ਆਖਰੀ ਸੁਨੇਹਾ ਲੋਕੋ ਜਾਂਦੀ ਵਾਰਦਾ

ਆਜੇ ਕੋਈ ਦਰਾਂ ਮੂਹਰੇ ਝੋਲੀ ਅੱਡ ਕੇ
ਮੋੜੀਏ ਨਾ ਖੈਰੀ ਨੂੰ

ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ

ਪਹਿਲਾ ਖੂਨ ਕੀਤਾ ਕੂਕਰ ਹੰਕਾਰੀ ਦਾ
ਦੂਜਾ ਭਾਰ ਤੀਜਾ ਭਾਬੋ ਵੀਰੋ ਨਾਰੀ ਦਾ

ਗੌਆਂ ਛੜਵਾਈਆਂ ਬੁੱਚੜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ
ਪੰਜੇ ਪਾਪੀ ਰੱਖਤੇ ਵਿਚਾਲੋਂ ਪਾੜ ਕੇ

ਅਹਿਮਦ ਪਠਾਣ ਸਿਰ ਤੋਂ ਮਸਲਿਆਂ
ਵੱਡੇ ਨਾਗ ਜੇਹਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ

ਰਾਜ ਕੌਰ ਨੂੰ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਤੋਰਿਆ
ਫੇਰ ਵੱਡੇ ਵੇਲੀ ਗੱਜਣ ਨੂੰ ਰੋਡੀਆ

ਟੱਕਰਿਆ ਨਹੀ ਮਹਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੋਹਤ ਭਾਲਿਆ
ਵੱਧੀ ਸੀ ਗੀ ਓਹਦੀ ਰੱਬ ਨੇ ਬਚਾ ਲਿਆ

ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਹੋਣੀ ਮੈਨੂੰ ਘੇਰਾ ਕੱਧ ਕੇ
ਚੱਕ ਲਈਏ ਦੇਹਰੀ ਨੂੰ

ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ

ਆਪ ਕੋਲੋ ਛੋਟੇ ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਢਾਈਏ ਨਾ
ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਅਣਖ ਝੁਕਈਏ ਨਾ

ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਕਿੰਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਵੇ ਮਾਰ ਜੀ
ਗੌਰਮੇਂਟ ਫਾਹੇ ਲਾਉਂਦੀ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਜੀ

ਅੱਜ ਕਿੱਸੇ ਕੱਲ ਤੁਰਨਾ ਹਰੇਕ ਨੇ
ਰੱਬ ਦੇ ਕਚੇਰੀ ਨੂੰ

ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ

ਹੁਣ ਸੀਸ ਸਭ ਦੇ ਚੁਕਾਵਾਂ ਚਰਨੀ
ਜਾਂਦੀ ਵਾਰੀ ਫਤਿਹ ਮਨਜ਼ੂਰ ਕਰਨੀ

ਵਕਤ ਅਖੀਰ ਸੂਰਮੇ ਦਾ ਆਇਆ ਹੈ
ਜਾਲਮਾਂ ਨੇ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਫਾਹਾ ਪਾਇਆ ਹੈ

ਚਲਿਆ ਨਿਭਾ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਖੁਦਾ ਨੇ ਜੋ
ਕਰਮਾ ਦੇ ਢੇਰੀ ਨੂੰ

ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ

ਖਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਫੱਟਾ ਤਣੀ ਗਈ ਤੰਦ ਬਈ
ਨਿਕਲ ਗਈ ਜਾਨ ਜੁੜ ਗਏ ਨੇ ਦੰਦ ਬਈ

ਮਾਰ ਦਾ ਨਰਾਇਣ ਢਾਹਾਂ ਮਾਰ ਸੁਚੀਆ
ਬੋਲਦਾ ਨਹੀ ਵੀਰਾ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਰੁਸਿਆ

ਦੇਓਂ ਵਾਲਾ ਅਲਬੇਲਾ ਲਾਕੇ ਕਲਮਾ
ਲਿਖ ਗਿਆ ਏ ਸ਼ਾਇਰੀ ਨੂੰ

ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦਿਹਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਰੜਕਦਾ
ਛੱਡੀਏ ਨਾ ਵੈਰੀ ਨੂੰ