Podobno nawet gdy się śmieję mam smutne oczy
Chcieliśmy być królami życia bękarty nocy
Próbując przetańczyć życie pijane kroki
Dom miał być schronieniem pod sufitem znów demony

Skończymy na cmentarzu niespełnionych talentów
Bez salw honorowych wieńców odchodząc po cichu
Wrodzona nieumiejętność odczuwania szczęścia
O to destruktywne geny czas ludzi cienia

Podobno trzeba ciąć wzdłuż nigdy w poprzek
Nie zrozum tego dosłownie wola życia tnie jak ostrze
Przyznaj się po cichu w duchu sam przed sobą
Choć raz w życiu pomyślałeś skończyć tą pogoń

Stanąć na winklu pokłonić się aniołom
Ostatni raz powietrze w płuca smakuję słodko
Przed oczami retrospekcje celebruj swoją boskość
Po tym tylko chwila bólu ciemność Wolność