Pink Floyd'un Syd Barrett'ı
Rolling Stones'un Brian Jones'uyum
Dört dubleden sonra
Kayıp kıtanın Monte Cristo Kontu'yum
Dünya bizden küçükmüş,
Ay kimsenin yörüngesinde değilmiş
Ben Atlantisli kabilenin son yamyamı
Kendi çöplüğümün aksolotluyum

Erimiş plaza metaverse'de
Atlaslar gerip anılar uyduruyorum
Ve odamda yaşayan bizon sürüsünü
Barbarişka düğümüyle durduruyorum
Zaman makinem Anadol, çektim 12 Eylül 80'e
Duman, darbe, ucuz içki
Bi' partide kendimin kötü kopyasıyım

En sevdiğim anılarım yaşanmadan öldü
Ve bir ülkenin tüm güneşleri söndü o gün
Bir plak, makine gibi tıkırdatıyor parmaklarını kafamda, kafamda
Geziyor eski bir İstanbul şarkısı tüm odalarımı
Uranüslü güzel kadının gözü üzerimde,
Fanfisfonlu dondurmasından iki diş alıp yalıyor
Bi top limonlu öteki çikolatalı
Vovovovo...

Alüminyum folyoyla ışığını sarıyorum
Işığın yüzü suya düşüyor
Güzel kadının eli belimde
Altı dağımı yirmi beş tepemi aşıyor

Renklerin sayıları var ve
Halının içinde yüzmekteyim
İçimde habis bir duygu,
İnce bir puştluk sezmekteyim
Kimseye etmediğim şikayetlerle
Kör kuyularda merdivensiz sarhoşuz
Kafası geçtikçe nihavend bu hikayenin
Yeşil alamatrası içinde uyanıyoruz hakikatin.