Selanik, baba ocağı
Kilise çanlarının ezanla karışıp gittiği çocukluk yıllarım

Gür ağaçlı bahçeler ve tadına doyamadığım karadut
Daracık sokaklarında kaybolup gittiğimiz liman şehri

Yorgun tembel balıkçıların beni uzaklara salacağı martı sesleri
Baharda gürlediği vakit beni korkutan
Korkuttuğu kadar da düşündüren gök gürültüleri

Selanik gecelerinde yıldızlar kocaman olurlardı
Ya da ben öyle hatırlıyorum
Ne kadar çok, ne kadar parlaktılar bir o kadar da uzak

Arkadaşlarım komşu çocukları
Gayri müslim arkadaşlarımız çok olmazdı
Olanlar da bize en yakın yıldız kadar yakın

Oysa yaşadığımız acı tatlı ne varsa bu küçücük şehirdeydi