Kung pagbalikan kong basahin sa isip
Ang nangakaraang araw ng pag-ibig,

May mahahagilap kayang nakatitik,
Liban na kay Selyang namugad sa dibdib?
Yaong Selyang laging pinaganganibang
Baka makalimot sa pag-iibigan
Ang ikinahulog niring kapalaran
Sa isang malalim na karalitaan.

Makaligtaan ko kayang di basahin,
Nagdaang panahon ng suyuan namin.
Kanyang pagsintang ginugol sa akin
At pinuhunan kong pagod at hilahil.

Lumipas ang araw na lubhang matamis
At walang natira kundi ang pag-ibig,

Tapat na pagsuyong lalagi sa dibdib
Hanggang sa libingan bangkay ko’y maidlip.

Ngayong namamanglaw sa pangungulila,
Ang ginagawa kong pang-aliw sa dusa,
Nagdaang panaho’y inaalaala,
Sa iyong larawa’y ninitang ginhawa.

Nagdaang panaho’y inaalaala,
Sa iyong larawa’y ninitang ginhawa.