นั่งดูข้อความเก่าเก่าที่เราได้คุยกัน
เรื่องราวเหล่านั้นในแต่ละวันที่ฉันไม่เคยจะใส่ใจ

ผ่านมาก็เนิ่นนานจนเกือบจำไม่ได้
ว่าเราสองคนนั้นเคยคุยกันทุกวันจนวันนึงเราก็หายไป

อยู่ตรงนั้นเป็นยังไงน้อเธอมีความสุขรึเปล่า
ก็อยากทักไปหาแต่ก็รู้ตัวว่าในวันนี้มันไม่ใช่วันนั้น

ฉันยังคงเห็นเธอส่วนเธอเห็นฉันหรือเปล่า
บางทีก็ยังคิดผิดเองที่ไม่กล้าจะบอกรัก
แต่ดีใจที่ได้คุย

ฉันยังนั่งดูอยู่ข้อความที่เคยส่ง
เธอบ่นเรื่องความรักทำไมถึงยากนัก
และฉันก็ได้แต่ปลอบใจ

ตอนเธอไม่เหลือใครเธอชอบแอบร้องไห้
ให้ฉันช่วยปลอบใจเธอบอกไม่เหลือใครมีแต่ฉันที่ไม่ไหน

อยู่ตรงนั้นเป็นยังไงน้อเธอมีความสุขรึเปล่า
ก็อยากทักไปหาแต่ก็รู้ตัวว่าในวันนี้มันไม่ใช่วันนั้น

ฉันยังคงเห็นเธอส่วนเธอเห็นฉันหรือเปล่า
บางทีก็ยังคิดผิดเองที่ไม่กล้าจะบอกรัก
แต่ดีใจที่ได้คุย

คิดถึงคิดถึงจริงจริง
น้ำตายังไหลไม่หยุด
อยากกดเข้าไปทักแต่ฉันมันอ่อนแอ
ก็เลยก็เลยไม่กล้าจริงจริง

อยู่ตรงนั้นเป็นยังไงน้อเธอมีความสุขรึเปล่า
ก็อยากทักไปหาแต่ก็รู้ตัวว่าในวันนี้มันไม่มีอีกแล้ว

ฉันยังคงเหมือนเดิมส่วนเธอเปลี่ยนไปหรือเปล่า
บางทีก็ยังคิดผิดเองที่ไม่กล้าที่จะรักแต่ดีใจที่ได้คุย