Bir çıtırdı gelir önce
Ardından bir tane, bir tane daha
Kırılmanın verdigi nefes güçlenir, sesi heybetlenir.
Küçük çizikler çatlaklara, çatlaklar yarıklara ve nihayetinde derin, icinden uçurumlar gecen, iki yakayı bir araya getiremeyen vadilere dönüşür.
İhanetin de sesi ilk böyle gelmişti
Küçük, derinden, önemsenmeyecek kadar sessiz ama ateşe dokunduğun ilk anki kadar keskin, ani ve yakici
Eller böyle zamanlarda kurtarıcı
Bakıyorsun uzun uzun ellerine, dikkatlice.
Damarların, kasların, çocukluktan kalan kesiğin, tırmalamalarına direnen tırnakların ve giderek solgunlaşan derin.
Eller kehanet gibi belirir. Sakindirler ve ellerine daha da dikkatli bakarsın. Görürsün her ince detayı. Bir an gelir karanlığına yenilirsin o verimsiz topraklar gibi nazlı duran ellerin yumrulaşır
Boğmak ister. Yakalamak ister. Sarsmak ister. Tersinin tadını göstermek ister. Sonra gevşer. Yapamayacağını bilirsin. Sonra tekrar yumrulaşır ellerin. Daha sert, daha kuvvetli fakat daha anlık olur.
Ellerinle yaptığın bu yüzleşmeden şövalye çıkamazsın. Ancak intikam yemini çalarsın. Tüm bulutları toplamak istersin uzerine. Şimşekler mi çakmalı, tanrının kör olası gazabı mı yağmalı?
Bu trajediyi bölüşmeye gerek var mi bilmiyorum.
Ama eğer yakıyorsa bir kişi intikam ateşini
Zaman polisinin  bilki devreyesi bitti
Yakılır ateşler bağırır karanlığın borazanları
Yaşattığını yaşamadan ölmez demiş ya birisi
Çevir kafanı da dön bir bak aynaya.