Musisz mnie zabić żeby sprawdzić czy jestem człowiekiem
Fizyczne rany nic nie zrobią one znikną z czasem
A sam ukryty w cieniu drżę przez natłok tych wydarzeń
Przeklnę zza grobu jeśli będę mógł tam wrócić czasem

Znalazłem lekarstwo na złamaną duszę tego świata
Z uśmiechem na ustach gdy pokój się pali
Z lufą przy skroni nawet łzy przestały kapać
Bo przecież ludzie są wspaniali

Możesz zrobić zdjęcie
Niech ktoś mnie uwieczni
Moment mojej śmierci tak nieważny
A jednak zapalono mi świeczki

Wiele jeszcze nie wiem i robię się znów drętwy
Tyle pytań nadal i brak odpowiedzi
Kochanie a ja już nie płaczę nie płaczę
Ja już nie płaczę nie płaczę nie płaczę

Musisz mnie zabić żeby sprawdzić czy jestem człowiekiem
Fizyczne rany nic nie zrobią one znikną z czasem
A sam ukryty w cieniu drżę przez natłok tych wydarzeń
Przeklnę zza grobu jeśli będę mógł tam wrócić czasem