Een fietstocht door het waterland ik zing in avondrood
Van twee bejaarden in de sneeuw die wachten op de dood
Als ik een jaar of tachtig ben kom ik hier zeker terug
Ik weet dat ik dan prachtig ben verweerd met kromme rug
Ik draag een wollen mutsje op een wijze kop van leer
Begin ineens te huilen want ik voel ik kan niet meer
En dan neem jij de auto en je haalt me van het land
We rijden met z'n tweeën naar het westen naar het strand

We zien de zon we zien de zee we kijken naar elkaar
Een laatste kus een schietgebed het afscheid valt niet zwaar

We zoeken een geschikte plek vooruit en dan rechtsaf
We rijden zonder aarzeling in het ruime zeemansgraf
We kiezen een geschikte plek en kiezen voor de dood
En vinden onze eeuwigheid bij het laatste avondrood