ဒီဆောင်းရောက်လာပြန်တော့အမာရွတ်ထဲကအမှတ်တရတွေပေါ်လာဦးမယ်တစ်ခါ။ကော်ဖီမှာမင်းအငွေ့အသက်တို့ရှာ။
ခြောက်သွေ့သွားတဲ့သစ်ရွက်တွေလိုပဲ အရောင်မဲ့သွားတဲ့ကြိုးတွေမကြွေနိုင်သေးတဲ့အခါပြန်ရှင်သန်ဦးမလားတွေးမိတာ။

အေးတဲ့ဆောင်းကခုချိန်ရောက်မလာတော့လို့ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်တောက်လောင်သူ
ဘာဘာညာညာမင်းရဲ့သတင်းတွေဘယ်သူမှ ငါ့လာမပြောနဲ့ဘာဆိုဘာမှမကြားချင်ဘူး ။

စိတ်ရှိလက်ရှိငါသေချင်တာပဲနင်မပါရင်ဒီဆောင်းလဲမအေးတော့ပါ။လူမမြင်အောင်ခိုးမက်မိတဲ့ဒဏ်ရာတွေလဲနာကျင်စွာတစ်ရေးနိုး
ပြန်လေပြီ။
ငါဘယ်လိုဖြေရမလဲ။
ဘယ်လိုခံနိင်ရည်မျိုးနဲ့ ။
ငါအော်ခေါ်နေသည် ။
ဒါကိုနင်သိသည်။

ကြုံကြိုက်ခြင်းအကြောင်းတရားတွေအတွေးမှာအတင်းဝင်ရောက်ပြီးကဘယ်လောက်ဝေးဝေးပြေးနေလဲငါမလွန်မြောက်သေးတဲ့အခါနာကျင်ရဦးမလားနောက်ထပ်တစ်ခါ။ရယ်သံများနဲ့ဆောင်းဒီပစ္စုပ်ပန်အတင်းဖြိုဖျက်ပြီးတစ်ချိန်ကနွေးတဲ့အနွေးထည်လေးတွေဒီချိန်တိုင်နွေးပါ့မလားငါဘယ်လောက်နွေးနွေးမဝတ်တော့ပါ။

အေးတဲ့ဆောင်းကခုချိန်ရောက်မလာတော့လို့ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်တောက်လောင်သူ
ဘာဘာညာညာမင်းရဲ့သတင်းတွေဘယ်သူမှ ငါ့လာမပြောနဲ့ဘာဆိုဘာမှမကြားချင်ဘူး ။

စိတ်ရှိလက်ရှိငါသေချင်တာပဲနင်မပါရင်ဒီဆောင်းလဲမအေးတော့ပါ။လူမမြင်အောင်ခိုးမက်မိတဲ့ဒဏ်ရာတွေလဲနာကျင်စွာတစ်ရေးနိုး
ပြန်လေပြီ။
ငါဘယ်လိုဖြေရမလဲ။
ဘယ်လိုခံနိင်ရည်မျိုးနဲ့ ။
ငါအော်ခေါ်နေသည် ။
ဒါကိုနင်သိသည်။