In de schemering vliegen de vleermuizen op de avondbries
En de bomen wiegen zacht op het ritme van de wind die hen streelt
In de verte zingt een lijster als getuige van de laatste vogelpracht
En de aarde gaat slapen de maan verandert het beeld

En in de harten van de stervelingen die terustengaan
Leeft de hoop dat de nieuwe mens nog zal ontwaken voor hun dood
Die zijn tijd niet meer zal verdoen met het zwoegen voor materiaal
Maar die ophoudt als hij genoeg heeft voor zijn brood

Bij die gedachte komt er een glimlach om de mensenmond
We hebben allen dezelfde idee over hoe het eigenlijk hoort
We weten al te goed dat eenieder evenveel toekomt
Als hij de stem van zijn diepste gevoelens heeft gehoord

Maar om te luisteren en zet nou godverdomme die radio us af
Zul je toch eerst weer gewoon moeten raken aan wat stilte om je heen
En dan zul je ook pas ervaren wie je eigenlijk bent
Want op deze manier ben je duizend tv-verzinsels in 'n

Reik mij je hand ik ben ook zo'n mens die zoekt naar utopia
Naar het shangri-la het land dat geen pijn en onrust kent
Met een stralende glimlach vervuld van eeuwig evenwicht
En een mens zo hoog die het geweld gewoon ontkent