Αρπάζω λίγο χρώμα μπλε απ' τον ουρανό
Κι ομορφαίνω το γκρίζο της πόλης καταθλιπτικό
Τοπίο καίγεται μόνο μέσα στο αστικό κενό
Έτσι νιώθεις κι άμα σκέφτεσαι πολύ σε λέν' τρελό
Γι' αυτό κι εγώ βγάζω στη φόρα το μεγάλο μυστικό
Κράτα αυτούς που σ' αγαπάν κοντά κι οι άλλοι στο καλό
Και να σου πω ρε την αλήθεια μου κουράσαν το μυαλό
Όλα τα πρέπει μας τα μη και το μεγάλο μας εγώ
Γιατί είναι αυτό που μας κρατάει στον πάτο όλους τελικά
Και δεν αφήνει τη ζωή μας να κυλήσει φυσικά
Γι' αυτό ξηστά όσοι περνάνε απ' τον θάνατο φθηνά
Καλό θα είναι να το δούμε λίγο πιο μελωδικά
Δεν κάνω κήρυγμα πιο πολύ μιλάω αυτοκριτικά
Μιλώ και λέω Δεν τραβάει πια δεν πάει πουθενά
Πέφτεις στο πρώτο χτύπημα αν δε βλέπεις καθαρά
Κ η ζωή δε σε λυπάται και θα σε κάνει κιμά
Γι' αυτό αγάπα την πουτάνα τη ζωή κι ίσως ξανά
Να ξαναγίνει όμορφη κοπέλα μ' ανοιχτή αγκαλιά
Να σ' αγαπήσει να σ' αγαπήσει απ' την αρχή
Κι αληθινά να σ' αγαπήσει αυτή είναι η ουσία
Αρπάζω λίγο χρώμα μπλε κι από τον βυθό
Κι από τα κύματα τη δύναμή του παίρνω ένα λεπτό
Περίμενέ με καταφθάνει το αιχμηρό μου ηθικό
Μη φοβάσαι σ' εσένα είναι χαμογελαστό
Το πρόσωπό μου αφού το μέτωπό μου καθαρό
Μένει επ' ώμου το όπλο μου γεμάτο στον καιρό
Πηγαίνω κόντρα στον φόβο μου σαν παιδί μικρό
Στο κέντρο του τυφώνα ρίχνω σύνθηματικο
Μπορ-ντό στο γυαλί φαρμάκι να πιω
Ρυ-θμό δίνω ρυθμό φτύνω πληρώνω
07 δωμάτιο μουντό
Ανοίξτε τα παράθυρα να γίνει φωτεινό