ในความเฉยเมย ความดูถูก
วัยรุ่นของฉันได้สอนฉัน
ว่าเราจะรู้ว่าใครจะเปล่งประกายเมื่อถึงตอนจบ

ด้วยความอดทนและความบ้า
ฉันรู้ถึงความหยิ่งยโสของชีวิต
ที่ทำให้ในที่สุด ความจริงจะชนะ

ตอนเด็ก ฉันต้องต่อสู้ด้วยตัวเอง
ฉันรู้จักฟังแค่เสียงก้าวของตัวเอง
ฉันเห็นผู้คนเปลี่ยนไป
ลมเปลี่ยนทิศ และเส้นทางของฉันเปลี่ยนไป

เราเข้าใจผิดได้ง่าย
ยากที่จะมีชีวิตอยู่
ดังนั้นเราจึงมุ่งสู่ท้องฟ้า
เราลืมอย่างรวดเร็ว
เราปลดปล่อยตัวเอง
เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป

เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป

ไม่มีอะไรแตกหักหรือพังทลายเหมือนหัวใจ
ฉันเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าไม่มีผู้ช่วยเหลือ
แล้วความเจ็บปวดก็อยู่ได้ไม่นาน
ฉันทำผิดพลาดและฉันก็เติบโตขึ้นจากมัน

ตอนเด็ก ฉันต้องต่อสู้ด้วยตัวเอง
ฉันรู้จักฟังแค่เสียงก้าวของตัวเอง
ฉันเห็นผู้คนเปลี่ยนไป
ลมเปลี่ยนทิศ และเส้นทางของฉันเปลี่ยนไป

เราเข้าใจผิดได้ง่าย
ยากที่จะมีชีวิตอยู่
ดังนั้นเราจึงมุ่งสู่ท้องฟ้า
เราลืมอย่างรวดเร็ว
เราปลดปล่อยตัวเอง
เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป

เราสำเร็จ เราเปิดเผยตัวเอง
แต่มันไม่ได้ทำได้ง่ายๆ
พวกคุณที่เข้าใจผิด จงเป็นเหมือนเดิม

เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป
เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป
เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป
เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป

เพื่อไม่ให้มีชีวิตอยู่ในอดีตอีกต่อไป

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES