ฉันไม่คุยกับเธออีกแล้ว
ตั้งแต่เธอบอกว่าไม่คุยกับฉันอีกแล้ว
และฉันไม่ถูกใจเธอ
จากเรื่องนั้นที่เธอไม่พอใจ
และฉันหาที่นั่นและหาที่นี่
ในดอกบูกันวิลเลีย, ในถนนบูเลอวาร์ด
ฉันกำลังรอเธอที่มหาวิทยาลัย
ฉันแวะที่นั่นแล้วก็แวะที่บาร์

ฉันนับจังหวะด้วยเท้า
ขณะที่เธอปิดโทรศัพท์
ฉันคาดหวังอะไร, อืม
เธออยากให้ฉันรอ, อา
ฉันทิ้งความทรงจำลงในห้องน้ำ
ที่แทนหัวใจมีโรงหนังว่างเปล่าในอก
และรอ, อืม
บางทีฉันอาจจะฟื้นตัว

แต่เธอเก่ง
แค่ในวันธรรมดา
ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
ในอ้อมแขนของคนโง่
เธอเป็นคนซับซ้อน
เสมอเกินไป

ฉันไม่คุยกับเธออีกแล้ว
ตั้งแต่เธอบอกว่าไม่คุยกับฉันอีกแล้ว
และฉันไม่ถูกใจเธอ
จากเรื่องนั้นที่เธอไม่พอใจ
และเธอไม่เคยเรียนรู้, ไม่เคยเรียนรู้
ไม่เคยเรียนรู้, ไม่เคยเรียนรู้

และฉันคิดถึงเธอ ใช่ แต่ฉันดื่มไปด้วย
และฉันดูหนัง, ไม่ใช่ที่เธอเลือก
ฉันกำลังป่วย, ไม่รู้ว่าจะทำยังไง
ทำเป็นไม่สนใจว่าเธอไม่ใช่คนเดียว
บางทีถึงเวลาที่ฉันจะลุกจากเตียง
และไปที่ถนนเลคโค
ฉันทำตัวให้ดูดี, อืม
บางทีอาจจะเจอเธอที่นั่น

แต่เธอเก่ง
แค่ในวันธรรมดา
ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
ในอ้อมแขนของคนโง่
เธอเป็นคนซับซ้อน
เสมอเกินไป

ฉันไม่คุยกับเธออีกแล้ว
ตั้งแต่เธอบอกว่าไม่คุยกับฉันอีกแล้ว
และฉันไม่ถูกใจเธอ
จากเรื่องนั้นที่เธอไม่พอใจ
และเธอไม่เคยเรียนรู้, ไม่เคยเรียนรู้
ไม่เคยเรียนรู้, ไม่เคยเรียนรู้

ฉันไม่คุยกับเธออีกแล้ว
ตั้งแต่เธอบอกว่าไม่คุยกับฉันอีกแล้ว
และฉันไม่ถูกใจเธอ
จากเรื่องนั้นที่เธอไม่พอใจ
และฉันไม่คุยกับเธออีกแล้ว
ตั้งแต่เธอบอกว่าไม่คุยกับฉันอีกแล้ว
และฉันไม่ถูกใจเธอ

เธอเก่ง
แค่ในวันธรรมดา
ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
ในอ้อมแขนของคนโง่
เธอเป็นคนซับซ้อน
เสมอเกินไป

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES