วันนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร เมื่อวานก็ไม่รู้เหมือนกัน
ในบรรดาผู้คนทั้งหมด มีเพียงเธอที่รู้จักฉันจริงๆ
มันยากแค่ไหนที่จะเดินโดยไม่ทำร้ายตัวเอง เมื่อมีโลกทั้งใบอยู่บนบ่า
ฉันต้องการยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่เธออย่าถามว่าทำไม
ยี่สิบเอ็ดชั่วโมงจากนั้น ฉันจะพาเธอไปด้วย
หนึ่งชั่วโมงกับเพื่อนๆ
หนึ่งชั่วโมงกับคนที่ฉันรัก
หนึ่งชั่วโมงเพื่อคิดถึงยี่สิบเอ็ดชั่วโมงก่อนหน้านี้กับเธอ
บอกฉันว่าเราจะทำมันด้วยกัน
ฉันอยากพาเธอไปไกลจากที่นี่ ที่ที่ไม่มีใครเห็นเราได้
ข้างในฉันรู้สึกแย่และแกล้งทำเป็นว่าทุกอย่างจะดี
แต่มันยากที่จะทำเมื่อรู้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้น
อา แบบนี้ไม่ดีเลย
ให้ฉันมีพื้นที่ในใจเธอสักเซนติเมตรและทำมันตลอดไป
ดังนั้นเมื่อเธอต้องการหาฉัน เธอจะรู้ว่าจะหาฉันได้ที่ไหน พูดกับฉันเหมือนฉันยังอยู่ที่นี่

เธอสอนฉันให้ฝัน ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอีกแล้ว
ฉันอยากใช้ชีวิตทุกชั่วโมงเหมือนเป็นชั่วโมงสุดท้าย
แต่ฉันรู้ว่ามีที่สำหรับฉัน แต่ไม่มีอะไรมีความหมายถ้าไม่มีเธอ
มาไปกับฉัน

เราเกิดมาเพื่อที่จะลืม
มันเหมือนกับการเอามือปิดตาและแกล้งทำเป็นว่าไม่เห็น
มันเหมือนกับการดึงหัวใจออกจากอก ปิดมันในลิ้นชักและโยนกุญแจทิ้ง
ยิ้มให้ฉันเหมือนที่เธอทำ ไม่มีใครอยู่
สิ่งที่สวยงามที่สุดมาถึงในเวลาที่ไม่เหมาะสมที่สุด
เธอจับมือฉันขณะที่ฉันพูด ทุกคนรู้ว่าฉันรักเธอและแน่นอนฉันจะทำต่อไป
จำฉันและทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่เธอรู้ว่าไม่มีอนาคตสำหรับคนที่อยู่ในอดีต
ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ
ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ ไม่มีใครจะแยกเราได้
ในชีวิตเธอมักจะสูญเสียทุกสิ่งที่เธอต้องการ
เธอไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้
แต่ฉันรู้ว่ามีที่สำหรับเรา

เธอสอนฉันให้ฝัน ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอีกแล้ว
ฉันอยากใช้ชีวิตทุกชั่วโมงเหมือนเป็นชั่วโมงสุดท้าย
แต่ฉันรู้ว่ามีที่สำหรับฉัน แต่ไม่มีอะไรมีความหมายถ้าไม่มีเธอ
มาไปกับฉัน

ปล่อยให้ลม
พัดพาฝนไป
ไม่มีใครจะแยกเราได้อีกต่อไป

ปล่อยให้ลม
พัดพาฝนไป
ไม่มีใครจะแยกเราได้อีกต่อไป, ไม่มีวัน

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES